រឿងមន្តអាគម អត្ថបទមួយនេះដកស្រង់ចេញពីហ្វេសប៊ុក

អត្ថបទមួយនេះដកស្រង់ចេញពីហ្វេសប៊ុក

ខ្ញុំនិងសង្សាររបស់ខ្ញុំបានស្រលាញ់គ្នា4ឆ្នាំមកហើយ ហើយក៏មានគំរោងថានិងរៀបការនៅចុងឆ្នាំ តែជាអកុសលនៅសុខៗគេក៏មកប្រាប់ថា៖ “យើងបែកគ្នាទៅ យើងមិនអាចរស់នៅជាមួយគ្នាបានទេ ព្រោះគេមានអ្នកថ្មីហើយ” ទើបខ្ញុំដឹងថាកន្លងមកគេបោកប្រាស់មនោសញ្ចេទនាខ្ញុំរហូត ព្រោះគេនឹងត្រូវរៀបការជាមួយអ្នកថ្មីនៅចុងឆ្នាំនេះហើយ។ ខ្ញុំព្យាយាមធ្វើគ្រប់យ៉ាង គ្រប់វិធី ដើម្បីអោយគេត្រឡប់មកវិញ ខ្ញុំខុសត្រង់ណា មិនល្អត្រង់ណា ខ្ញុំអាចផ្លាស់ប្តូរបាន គេត្រូវការអ្វីចង់បានអ្វីខ្ញុំអោយគ្រប់យ៉ាង ព្រមគ្រប់យ៉ាងសុំត្រឹមតែគេត្រឡប់មកវិញ តែអ្វីដែលខ្ញុំបានទទួលគឺភាពព្រងើយកន្តើយរបស់គេ។

មួយរយៈនោះខ្ញុំពិតជាតប់ប្រម៉ល់មួយម៉ៅ ធ្វើអ្វីក៏ខុសគ្រប់យ៉ាង រហូតដល់ថ្ងៃមួយមិត្តភក្តិខ្ញុំក៏ណែនាំអោយខ្ញុំទៅរកគ្រូស្នេហ៍ ដែលតាមធម្មតាខ្ញុំជាមនុស្សដែលខ្លាចជំពោះរឿងមន្តអាគមអូមអាមណាស់មិនចង់ពាក់ព័ន្ធ មិនចង់ទៅជិតទៅក្បែទេ តែមកដល់ដំណាក់កាលនេះ ខ្ញុំពិតជាទន់ជ្រាយរហូតដល់បាត់បង់សតិសម្បជញ្ញៈ ស្នេហាបានបាំងភ្នែកខ្ញុំ ខ្ញុំព្រមគ្រប់យ៉ាង សុំត្រឹមតែបានគេវិលត្រឡប់មកដូចដើមវិញ នៅពេលនោះ

“លោកគ្រូ” គឺជាមនុស្សដែលមិត្តខ្ញុំបាននាំខ្ញុំទៅរក ហើយមិត្តខ្ញុំបានប្រាប់ថា៖ លោកគ្រូពូកែណាស់ ប្តីរបស់បងប្អូនគេរត់ចោលទៅមានប្រពន្ធចុងហើយ លោកគ្រូគាត់អាចហៅអោយត្រលប់មកវិញបាន ហើយរាល់ថ្ងៃនេះស្រលាញ់និងឈ្លក់វង្វេងប្រពន្ធជាមុនទៅទៀតផង។ ផ្ទះលោកគ្រូមានតែមួយជាន់ទេ មានទីធ្លាសំរាប់ចតឡានបានប្រហែល10គ្រឿង។ ថ្ងៃដំបូងដែលខ្ញុំទៅ ខ្ញុំឃើញមានឡាននៅចតប្រហែលជា3គ្រឿង ហើយក្រឡេកមើលទៅក្នុងផ្ទះឃើញមានមនុស្សអង្គុយត្រៀបត្រា រហូតហៀមកខាងក្រៅ យូរលឺសំលេងសើចម្តងៗ

មិត្តភក្តិខ្ញុំបាននាំខ្ញុំចូលទៅ រូបភាពដែលខ្ញុំឃើញ មនុស្សប្រុសវ័យកណ្តាលម្នាក់អាយុប្រហែលជា 30ស្តើង សក់វែង មានសាក់ពេញខ្លួន ដៃមានបារីមួយដើមហុយៗនិយាយបណ្តើរ ញញឹមបណ្តើរ និយាយបែបកំប្លែងស្ងួតធ្វើអោយអ្នកដែលអង្គុយនៅជុំវិញសើចម្តងៗ ស្លៀកពាក់បង់ស្បង់ក្រឡេក្រឡាដូចតាឥសីក្នុងល្ខោនមើលទៅគួរអោយចាប់អារម្មណ៍ ពេលនៅខ្ញុំក៏គិតក្នុងចិត្តថា ម្នាក់ហ្នឹង ដែលមិត្តខ្ញុំប្រាបថាជាលោកគ្រូ ហេតុអ្វីមើលទៅក្មេងម្លេះ តែដោយកំឡុងពេលនោះ ស្នេហាវាាបានបាំងភ្នែកអស់ហើយ ទើបខ្ញុំមិនខ្វល់អ្វីច្រើនទេ គ្រាន់តែមិត្តប្រាប់ថាល្អហើយ ខ្ញុំក៏មិនបានគិតគូរ ពិចារណានូវរឿងផ្សេងៗដែលអាចកើតឡើងនូវថ្ងៃក្រោយជាយថាហេតុឡើយ។

យើងទាំងពីរនាក់អង្គុយរងចាំប្រហែលជាកន្លះម៉ោង អ្នកដែលមកមួយក្រុមដំបូងបានចេញទៅ ហើយក៏ដល់វេនរបស់ពួកយើងម្តង មិត្តភក្តិខ្ញុំបានរៀប ផ្កា5គូរ ទៀន5គូរ ជាមួយនិងលុយ ៥ដុល្លា ហើយអោយខ្ញុំសរសេរឈ្មោះ និងអាស័យដ្ឋាន ព្រមទាំងឈ្មោះសង្សារហុចទៅអោយលោកគ្រូ។

(ឈ្មោះរបស់ខ្ញុំ) រាសីមិនល្អ នឹងត្រូវគេដណ្តើមរបស់ជាទីស្រលាញ់ទៅ (ឈ្មោះសង្សារខ្ញុំ) ម្នាក់ហ្នឹងជាសង្សារមែនទេ? ខ្ញុំក៏ឆ្លើយថា “ចាស មែនហើយលោកគ្រូ “

“មានអីចង់សួរទេ? ” លោកគ្រូសួរ ខ្ញុំក៏នៅស្ងៀងមិនដឹងថាត្រូវសួរអ្វី មិត្តភក្តិខ្ញុំកេះហើយមកខ្សឹបថា ឆ្លើយទៅ ខ្ញុំមិនដឹងថាត្រូវឆ្លើយយ៉ាងម៉េច។

លោកគ្រូក៏បិតភ្នែកសូមអាគមគាថា ប្រហែលជា 5 ទៅ 10ពាក្យហើយបែរមកសួរថា “ស្រលាញ់គេណាស់ពេលនេះ ចិត្តសោកសៅ ច្របូកច្របល់គិតចង់សំលាប់ខ្លួន ចង់បានគេត្រលប់មកវិញទេ?” លោកគ្រូងាកមកសួរ។

“ចង់បានលោកគ្រូ” ខ្ញុំឆ្លើយ។

“បើចង់បាន លោកគ្រូជួយ តែត្រូវជួលណា មានលុយប៉ុន្មាន?”

“50ដុល្លាលោកគ្រូ” ខ្ញុំឆ្លើយ។

លោកគ្រូក៏បិទភ្នែកមួយសន្ទុះ “មិនមែនទេ ក្នុងក្របូបឯងមានលុយ 150ដុល្លា ហើយក្នុងសៀវភៅធនាគារមានលុយ 800ដុល្លា” ខ្ញុំពិតជាភ្ញាក់ផ្អើលជាខ្លាំង ហេតុអ្វីបានជាគាត់ដឹង។

“បើចង់បានគេមកវិញ លោកគ្រូគិតតំលៃឈ្នួល 800ដុល្លា”

“បាន បាន លោកគ្រូ ” ខ្ញុំឆ្លើយយល់ព្រមយ៉ាងរហ័ស។

“ឆ្កួតទេអី 800ណាឯងមិនគិតសិនទេអី” មិត្តខ្ញុំភ្ញាក់ផ្អើលប្រញ៉ាប់មកសួរខ្ញុំ។

តែសំរាប់ខ្ញុំពេលនោះ អ្វីក៏មិនសំខាន់ជាងដែលបានសង្សារខ្ញុំត្រឡប់មកវិញដែរ លោកគ្រូក៏ងាកមកមើលមុខខ្ញុំហើយញញឹម

“ទៅយក,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,” លោកគ្រូផ្តាំអោយខ្ញុំទៅយកគ្រៀងនិងវត្ថុសំរាប់ធ្វើវិធីមកនៅថ្ងៃស្អែក។

ស្អែកឡើងប្រហែលជិតថ្ងៃត្រង់ខ្ញុំបានទៅរកលោកគ្រូម្តងទៀត ទៅដល់ឃើញមនុស្សនៅចាំពេញអាស្រមតែម្តង ប្រហែលជាជិតម៉ោង 2រសៀលទើបដល់វេនខ្ញុំ។

“បន្តិចទៀតលោកគ្រូនិងធ្វើទឹកមន្តអោយ” គាត់ស្រោចទឹកមន្តអោយខ្ញុំដោយគាត់ជាអ្នក សូត្រមន្តគាថាហើយនិងមានបុរសម្នាក់ទៀតជាអ្នកចាក់ស្រោចអោយខ្ញុំ ស្រោចបណ្តើរ សូត្របណ្តើរ ក្រោយពីស្រោចទឹករួច គាត់បានប្រាប់អោយយកគ្រៀងវត្ថុដែលគាត់បានផ្តាំអោយយកមកធ្វើពិធីសេពមន្តគាថា ប្រហែលជា 10នាទី ក្រោយពីធ្វើពីធីចប់គាត់បានចង់អំបោះនៅនិងដៃរបស់ខ្ញុំ ហើយប្រាប់អោយខ្ញុំគោរពតំណមមានដូចជា៖

1-រាល់ថ្ងៃព្រឹកឡើងអោយខ្ញុំដើរ999ជំហ៊ាន អោយរាប់មួយជំហ៊ានៗមិនអោយខុស បើមិនច្បាស់អោយចាប់ផ្តើមរាប់សារជាថ្មី។

2-មុនចូលគេត្រូវសូត្រមន្ត99ចប់។

3-អោយនិយាយទៅកាន់ ឪពុកឬក៏ម្តាយរាល់ថ្ងៃ អោយនិយាយប្រាប់រឿងគ្រប់យ៉ាងអោយអស់ហាមមិនអោយលាក់បាំងឬកុហក់ដាច់ខាត។

4-មិនអោយធ្វើដឹងលឺ ឬនិយាយស្តីជាមួយសង្សារដាច់ខាតក្នុងកំឡុងរយៈពេល 15ថ្ងៃ  បើខុសតំណមត្រូវចាប់ផ្តើមរាប់ម្តងទៀតរហូតគ្រប់15ថ្ងៃ។

គាត់ទុកពេលអោយខ្ញុំប្រត្តិបត្តិតាមតំណម15ថ្ងៃ ហើយខ្ញុំធ្វើបានដូចអ្វីដែលគាត់បានប្រាប់សង្សារខ្ញុំនិងវិញត្រលប់មកវិញជាក់ជាមិនខាន។ ខ្ញុំបានសន្យាយល់ព្រមគ្រប់តំណមទាំងអស់ ហើយក៏បានប្រតិ្តបត្តិតាមអ្វីដែលលោកគ្រូបានបញ្ជារទុក ចាប់ពីថ្ងៃទី1,,,,,,6,,,,,រហូតដល់ថ្ងៃទី 15។

“ម៉េចហើយ,,, មានអារម្មណ៍ប្រសើរឡើងជាងមុនឬទេ?” លោកគ្រូសួរ។

“ចាស មានអារម្មណ៍ថា ធូរស្រាលជាមុនច្រើនណាស់” ខ្ញុំឆ្លើយ។

“ស្រលាញ់គេខ្លាំងណាស់? “

“ចាស”

“បានទូរស័ព្ទទៅរកឪពុកម្តាយរាល់ថ្ងៃទេ?”

“ចាស តេទៅ”

“ម៉ែថាយ៉ាងម៉េច គាត់ខូចចិត្តទេ ពេលយើងចឹង?

“ម៉ែគាត់មិនថាអីទេ គាត់ព្យាយាមនិយាយលួងលោមខ្ញុំ ហើយគាត់ពិតជាខូចចិត្តណាស់នៅពេលដែលដឹងរឿង”

“ពេលដែលឃើញម៉ែខូចចិត្ត យើងខូចចិត្តទេ?”

ខ្ញុំស្ងាត់ហើយចាប់ផ្តើមគិត “ចាស ខូចចិត្ត”

“ពេលដែលយើងយំ ម៉ែគាត់ម៉េចដែរ?”

“គាត់ក៏យំដែរ”

“ស្រលាញ់ម៉ែទេ?”

“ចាស ស្រលាញ់”

“អ្នកណាធ្វើអោយយើងខូចចិត្ត?  អ្នកណាធ្វើអោយយើងក្លាយជាចឹង? ប្រុសម្នាក់ហ្នឹងមែនទេ?”

—–ខ្ញុំអង្គុយស្ងៀមទឹកភ្នែកក៏ចាប់ផ្តើមហូរចុះមក—

“តាំងពីចាប់ផ្តើមចេញធ្វើការមកធ្លាប់ផ្ញើរលុយអោយម៉ែខ្លះទេ?” 

ពេលដើរកាត់ផ្សារកាត់កន្លែងលក់បាយម្ហូបមាននឹកឃើញទេថាម៉ែចូលចិត្តពិសារអ្វី?”

ចាំបានឬទេថាខ្លួនឯងចូលចិត្តញ៉ាំអី?

ហើយរាល់ថ្ងៃនេះម្ហូបដែលយើងទិញមកហូប ជាម្ហូបដែលយើងចូលចិត្តហូប ឬជាម្ហូបដែលប្រុសម្នាក់នោះចូលចិត្ត? ហេតុអ្វីយើងចាំបាច់អោយគេមានឥទ្ធិពលមកលើជីវិតយើងដល់ថ្នាក់នេះ?

“គេបោះបង់យើង ព្រោះអ្វីឆ្លើយប្រាប់គ្រូបានទេ?”

“គេទៅមានអ្នកថ្មី”

“ហេតុអ្វីគេទៅមានអ្នកថ្មី?”

“ខ្ញុំមិនដឹងដែរ” ខ្ញុំឆ្លើយបណ្តើរជូតទឹកភ្នែកបណ្តើរ។

“ព្រោះសន្តាន យល់ពាក្យថា សន្តានទេ មនុស្សល្អ គិតពីរឿងល្អ ធ្វើរឿងល្អ និយាយសម្តីល្អ មនុស្សមិនល្អ ចិត្តគំនិតនិងទង្វើរវាអាក្រក់ទៅតាមសន្តានរបស់វា បើចង់ទទួលនូរការរងទុក្ខវេទនាចឹងពេញមួយជីវិត គ្រូនិងយកវាមកអោយវិញ តែបើសិនជាចង់មានសេចក្តិសុខ មិនអោយម៉ែលំបាកចិត្ត មានជីវិតដែលល្អ ជួបមនុស្សល្អ ដូចគេឯង បោះបង់វាចោលទៅ”

“លោកគ្រូ មិនដែលឃើញគេស្លាប់ដោយសារការខូចចិត្ត តែដែលគេស្លាប់នោះ គឺស្លាប់ដោយសារអស់គំនិត ចាញ់ចិត្តខ្លួនឯង ចិត្តទន់ បើមិនគិត ថានិងនាំចិត្តយើងខ្លួនឯងទៅផ្ញើរជាមួយវា នោះចិត្តយើងវានិងធូរស្បើយប្រសើរឡើងដោយខ្លួនឯងជាបណ្តើរមិនខានឃាត់ឃាំងខ្លួនយើងអាចធ្វើបាន តែឃាត់ឃាំងចិត្ត បើយើងមិនរឹងមាំនោះវានឹងពិបាកចិត្តគឺជារបស់យើង បើយើងព្រមចុះចាញ់វា នោះយើងនឹងចុះចាញ់ពេញមួយជីវិត បើយើងយកឈ្នះវាបាន បញ្ជារវាបាននោះយើងនិងមិនមានទុក្ខទៀតទេ គ្មានអ្នកណាជួយយើងបានទេ ពេទ្យនៅកន្លែងណាក៏មិនអាចព្យាបាលជាបានដែរ មានតែខ្លួនយើងនិងពេលវេលាប៉ុណ្ណោះដែលជួយខ្លួនយើងបាន។

“15 ថ្ងៃកន្លងមកនេះម៉េចដែរ?”

“មិនគិតអ្វីពីគេ ក៏មានអារម្មណ៍”

“ចូរធ្វើបន្តទៀត កាត់ចិត្តពីគេទៅ ភ្លាមៗវាធ្វើមិនបានទេ តែយូរៗទៅវានិងប្រសើរឡើងហើយ ត្រូវនឹកគិតពីម៉ែអោយបានច្រើន មិនសប្បាយចិត្តរឿងអ្វីនិយាយអោយគាត់ស្តាប់ទៅ ដើម្បីជាការដាស់តឿនសតិអារម្មណ៍របស់យើង កុំបណ្តោយខ្លួនអោយនៅជាបជាមួយនឹងអតិតកាលជាមួយគេ 15ថ្ងៃកន្លងមកនេះគ្មានរូបគេយើងក៏អាចរស់បាន មិនស្លាប់ទេឃើញទេ ព្យាយាមកាត់ចិត្តទៅ ព្យាយាមតាំងចិត្តទៅលើវត្ថុឬរឿងផ្សេងៗវិញ កុំយកចិត្តទុកដាក់ជាមួយគេពេក មនុស្សដែលមិនល្អ ក៏បណ្តោយអោយគេទៅតាមរបៀបវិធីរស់នៅរបស់គេចុះ “

លោកគ្រូងាកទៅទាញយករបស់ក្នុងថង់យាម ជាលុយ800ដុល្លាហុចមកអោយខ្ញុំវិញ “លុយ800 នេះលោកគ្រូមិនយកទេ យក600ទៅអោយម៉ែ ហើយសល់200យកទៅទិញ ខោអាវ គ្រឿងសំអាង តែងខ្លួនអោយមើលទៅល្អជាងនេះទៅ” និយាយចប់លោកគ្រូសើចក្អឹកៗ។

“ចាំពាក្យលោកគ្រូទុកណា កុំឆាប់ជឿគេផ្តេសផ្តាស់ កុំមើលតែសំបកក្រៅ ហើយកុំទៅធ្វើស្នេហ៍កន្លែងណាផ្សេងទៀត ម្នាក់ៗមានស្នេហ៍នៅក្នុងខ្លួនរួចស្រេចទៅហើយ គ្រាន់តែស្នេហ៍ដែលយើងមានវាត្រូវចិត្តអ្នកណាប៉ុណ្ណោះ ពួកគ្រូដែលបង់ ក្រណាត់លឿង ក្រណាត់ស សាក់ពេញខ្លួន គ្រាន់តែយកក្រណាត់មករុំខ្លួនប៉ុណ្ណោះ តែចិត្តគំនិតពួកគេមិនមែនមនុស្សទេ យើងជាមនុស្សស្រី ត្រូវប្រយ័ត្នប្រយែងខ្លួនប្រាណអោយល្អ បើជួបមនុស្សល្អក៏ល្អហើយ តែប្រសិនបើជួយពួកមិនល្អ យើងត្រូវខាតបង់ទាំងខ្លួនប្រាណ ខាតបង់ទាំងទ្រព្យធន និងត្រូវខូចចិត្តបន្ថែមមួយជាន់ទៀត ចង់ទៅបន្ទោសអ្នកណា ប្រាប់អ្នកណាក៏មិនបានយើងល្ងង់ខ្លួនឯង”

“—ឈប់–ហាមទៅធ្វើស្នេហ៍នៅកន្លែងផ្សេងទៀត ត្រូវចាំពាក្យលោកនៅក្នុងចិត្តណា ថ្ងៃនេះសង្សារឯងគេនិងមករកឯង ចូរឯងសំរេចចិត្តខ្លួនឯងចុះ “។

ខ្ញុំត្រលប់មកដល់បន្ទប់វិញ ចាប់ផ្តើមគិតពិចារណា នូវរឿងកន្លងមកផ្សេងៗដែលបានកើតឡើងចំពោះខ្ញុំ ការឈឺចាប់ដែលមាន ខ្ញុំស្ទើរតែទ្រាំមិនបាននៅពេលដែលនឹកគេ តែពេលនេះ ហេតុអ្វីការឈឺចាប់ទាំងនោះវាដូចជាថយចុះ ហើយខ្ញុំក៏ចាប់ផ្តើមមើលឃើញនូវរឿងផ្សេងដែលបានកើតឡើងកាន់តែច្បាស់ ចិត្តដែលធ្លាប់តែទន់ជ្រាយ វាចាប់ផ្តើមរឹងមាំតាំងពីពេលណាមកខ្ញុំក៏មិនដឹង ទឹកភ្នែកដែលធ្លាប់ហូរស្រក់ចុះមកមិនឈប់គ្រប់ពេលដែលនឹកគេ ហេតុអ្វីពេលនេះវាបាត់ទៅ ពាក្យទូន្មានរបស់លោកគ្រូ វានៅងុំពេញត្រចៀករបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំសំរេចចិត្តថា ពីពេលនេះតទៅ ខ្ញុំត្រូវតែរឹងមាំ។

——-សំលេងគោះទ្វារ——

“អ្នកណាហ្នឹង?” ខ្ញុំសួរ។

“បងណា” ដូចដែលលោកគ្រូបានប្រាប់មិនខុស គេពិតជាត្រឡប់មកមែន ចិត្តដែលដាច់ខាតមុន វាបានបាត់ទៅអស់ បេះដូចចាប់ផ្តើមលោតខ្លាំងៗ ចិត្តចាប់ផ្តើមទន់ ចាប់ផ្តើមរារែក។

“មានការអី?” ខ្ញុំមិនព្រមបើកទ្វារអោយ។

“បងនឹកអូន បើកទ្វាអោយបងបន្តិចមក!”

ខ្ញុំចាប់ផ្តើមស្ទាក់ស្ទើរ ទឹកភ្នែកចាប់ផ្តើមហូរ តើគួរធ្វើយ៉ាងទៅ នឹកឃើញពាក្យសម្តីរបស់លោកគ្រូ និឹកឃើងមុខម៉ែ។

“ត្រលប់ទៅវិញសិនទៅ ថ្ងៃនេះខ្ញុំមិនចង់និយាយទេ ឥឡូវខ្ញុំនៅជាមួយម៉ែខ្ញុំ ទៅវិញចុះ”

ខ្ញុំកុហក់ព្រោះខ្ញុំដឹងខ្លួនឯងច្បាស់ថាខ្ញុំនៅមិនទាន់រឹងមាំគ្រប់គ្រាន់ បើសិនជាជួបគេថ្ងៃនេះខ្ញុំច្បាស់ជាចិត្តទន់មិនខាន។