ផ្នែកទី ២
សិក្សាអក្សរសិល្ប៍បរទេស
រឿងទុគ៌តជន
ជំពូក១
អត្ថបទ និងអ្នកនិពន្ធ
១. អត្ថបទ
១.១. ប្រវត្តិរឿង
រឿងនេះប្រព្រឹត្តទៅនៅក្នុងចន្លោះឆ្នាំ១៨២៨
ដល់១៨៦២១ ជាសម័យមួយ ដែលប្រទេសបារាំងស្ថិតក្រោមការដឹកនាំរបស់ស្តេច Charles ស្តេច Louis Philippe និង Napoléon III ។
នេះជាដំណាក់កាលសំខាន់ៗនៃការសរសេរ
និងបោះពុម្ពស្នាដៃរឿងទុគ៌តជន ៖
‑ ១៨២៨‑១៨៤៥
ជាដំណាក់កាលនៃការប្រមូលផ្តុំឯកសារចុះពិនិត្យ និងស្រង់ព័ត៌មាន
‑ ១៨៤៥‑១៨៤៨
មានការសរសេរលើកទី១ ដោយដាក់ឈ្មោះថា Jean Valjean
‑ ១៨៤៨‑១៨៦០ ផ្អាកចោល
‑ ១៨៦០‑១៨៦១ សរសេរលើកទី២
‑ ១៨៦១‑១៨៦២ ពិនិត្យឡើងវិញ និងបោះពុម្ពផ្សាយ
រឿងទុគ៌តជន (Les Misérables) ជាប្រភេទប្រលោមលោកជឿនលឿនមួយ ដែលកើតឡើងយ៉ាងពិតប្រាកដ(១៨៥០‑១៨៨០)
ហើយវាជាអក្សរសិល្ប៍សតវត្សនៃពន្លឺរបស់ប្រទេសបារាំង ដែលបន្តពីសម័យតន្តី ។ ស្នាដៃនេះបានលាតត្រដាងពីភាពរងទុក្ខវេទនារបស់ប្រជាជន ដែលរស់នៅក្រោមរបបគហបតីផ្តាច់ការ ។
រឿងនេះជាស្នាដៃមួយនៅក្នុងស្នាដៃជាច្រើនរបស់លោក Victor Hugo ។ រឿងទុគ៌តជន ចាត់ទុកជាស្នាដៃមួយ ដែល Victor Hugo ប្រើរយៈពេលយ៉ាងយូរទើបចេញផ្សាយ ។ លោកចាប់ផ្តើមសរសេរនៅឆ្នាំ ១៨៤៥ ហើយនៅឆ្នាំ ១៨៤៨ លោកត្រូវនិរទេសខ្លួនចេញពីប្រទេសបារាំងទៅរស់នៅ Jersy បន្ទាប់មកនៅ Guernessey
។ នៅទីនោះហើយដែលចាប់ផ្តើមបន្តស្នាដៃរបស់លោកនៅឆ្នាំ ១៩៦០ រហូតបានបញ្ចប់នៅឆ្នាំ ១៩៦២
រួចចេញផ្សាយដែលទទួលបានការគាំទ្រគួរជាទីមោទនៈ ។ រឿងនេះជាស្នាដៃ ដែលស្ថិតនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុរបស់លោករយៈពេល
១៧ ឆ្នាំ២ ។
រឿងទុគ៌តជន ត្រូវបានបោះពុម្ពជាច្រើនលើកច្រើនសារដូចជា ៖
-
Victor Hugo Les Misérables, Oeuvres Completes
1837
-
Victor Hugo Les Misérables 1863 336 pages
-
Victor Hugo Les Misérables 1865
-
Bradbury, Victor Hugo By Order of the King 1870
-
Victor Hugo Les Misérables pte. Cosette 1887
-
W.R. Jenkins Victor Hugo Les Misérables 1887
-
Little, brown and company, Victor Hugo Les Misérables
1887
-
Victor Hugo Les Misérables, Oeuvres Completes
1908
-
Novel Victor Hugo Les Misérables 1914
-
Victor Hugo Les Misérables 1961 334pages
-
Victor Hugo René Journet Les Misérables 1979
509pages
-
Victor Hugo Les Misérables 1982 188pages
-
Victor Hugo Les Misérables 1994 475pages
-
Victor Hugo Les Misérables 1998 615pages
-
Victor Hugo Yves Gohin Les Misérables 1999
-
Laurence M. Porter, Charles Wilber Victor Hugo Les
Misérables 2003 896pages
-
Victor Hugo Les Misérables 2003 95pages
រឿងទុគ៌តជន ជាស្នាដៃមួយដែលល្បីល្បាញពេញពិភពលោក
ត្រូវបានប្រទេសជាច្រើនយកទៅសិក្សាវិភាគតាមជាតិសាសន៍រៀងៗខ្លួន មិនតែប៉ុណ្ណោះ ប្រលោមលោកមួយនេះត្រូវបានខ្សែភាពយន្ត
ល្ខោន ទូរទស្សន៍ គ្រប់បណ្តាប្រទេសដូចជា
បារាំង សហរដ្ឋអាមេរិក អ៊ីតាលី ដាណឺម៉ាក ជាដើម ឬយកទៅថតចេញជាផ្ទាំងទស្សនីយភាពឡើង
ដែលមានអ្នកសម្ដែងជាតួអង្គ Jean Valjean ដូចជា៣ ៖
រឿងទុគ៌តជនតាមរយៈខ្សែភាពយន្ត
‑ នៅឆ្នាំ
១៩៣៣ តារាភាពយន្ត Harry Baur ក្នុងខ្សែភាពយន្តរបស់ Raymond
Bernard
- នៅឆ្នាំ ១៩៥៨ តារាភាពយន្ត Jean Gabin ក្នុងខ្សែភាពយន្តរបស់ Jean-Paul
Le
Chanois
- នៅឆ្នាំ ១៩៨២ តារាភាពយន្ត Lino
Ventura
ក្នុងខ្សែភាពយន្តរបស់ Robert Hossein
- នៅឆ្នាំ
១៩៩៥ តារាភាពយន្ត Jean-Paul Belmondo
ក្នុងខ្សែភាពយន្តរបស់ Claude Lelouch
- នៅឆ្នាំ ១៩៩៨ តារាភាពយន្ត
Liam
Neeson
ក្នុងខ្សែភាពយន្តអាមេរិករបស់ Bille
August
ទុគ៌តជនតាមរយៈទូរទស្សន៍
-
នៅឆ្នាំ ២០០០ តារាភាពយន្តដ៍ល្បីល្បាញរបស់បារាំងគឺ Gerard
Depardieu
ដែលសម្តែងជា តួអង្គ Jean Valjean ដឹកនាំដោយលោក Josee Dayan ដែលបញ្ចាំងតាមទូរទស្សន៍
ហើយមានអ្នកទស្សនា ប្រមាណ ១០០០០ ០០០ ដែលជារឿងភាគ មាន៤វគ្គ
។រឿងនេះត្រូវបានបញ្ចាំងរយៈពេល៦ម៉ោង និង៤០នាទីទើបចប់ ៤។
ទុគ៌តជនតាមរយៈនាដកម្ម (ល្ខោន)
នៅឆ្នាំ
១៩៨០ នៅវិមានកីឡា (Palais des sports)
ល្ខោនអមដោយបទភ្លេងនៃទុរគត៌ជន ដែលនាំមកបង្ហាញដោយ Alain Boublil
និង Claude Michel Schonberg
ដែលនាំមកនូវជោគជ័យស្ទើរពេញពិភពលោក ។
ល្ខោនអមដោយបទភ្លេងនេះត្រូវបានគេផ្សាយចេញជាច្រើនភាសា ដូចជាការប្រែជាភាសាអង់គ្លេស គឺបានដាក់បង្ហាញនៅទីក្រុងឡុងដ៍តាំងពីឆ្នាំ១៩៨៥
មកម្លេះ ហើយសម្រាប់សហរដ្ឋអាមេរិកវិញ គឺធ្វើនៅទីក្រុងញូយ៉កតាំងពីឆ្នាំ១៩៨៧
។ រីឯទស្សនិកជនវិញ មានមកពីគ្រប់ប្រទេសក្នុងពិភពលោកដូចជាអូស្ត្រាលី
ជាពិសេសប្រទេសម៉ិចស៊ីកូជាដើម
។
ក្នុងឱកាសបុណ្យរំលឹកខួបលើកទី២សតវត្សរបស់លោក
Victor
Hugo នៅឆ្នាំ ២០០២ មាន បណ្ដាញ Internet
ជាច្រើន ដែលបានធ្វើការបញ្ចូលព័ត៌មានទាក់ទងនឹង Victor Hugo
មានជាអាទិ៍ៈ
១.
http.//victorhugo.bnf.fr
៧.
http:gavroche.org/literature/vhugo
១.២. សង្គមបរិយាកាស
នៅក្នុងសតវត្សទី១៩ នៅប្រទេសបារាំងមានចលនាបដិវត្តន៍បីសំខាន់ៗគឺ៖
-
បដិវត្តិន៍ខែកក្កដា ឆ្នាំ១៨៣០ ជាការបញ្ចប់នូវសម័យស្ថាបនិករាជានិយមឡើងវិញ
-
បដិវត្តិន៍ខែមិថុនា ឆ្នាំ១៨៤៨ ជាការប្រយុទ្ធលើកទី១រវាងវណ្ណៈសំខាន់ពីរនៅក្នុងសង្គមសម័យនោះគឺ
វណ្ណៈអភិជន និងវណ្ណៈអធន
-
បដិវត្តិឆ្នាំ១៨៧១ គឺសហគមន៍ប៉ារីស (ទម្រង់ដំបូងនៃរដ្ឋាភិបាលវណ្ណៈអធនលើសកលលោក)
សហគមន៍ប៉ារីសស្ថិតស្ថេរបានតែ៧២ថ្ងៃ(ពីថ្ងៃទី១៨ ខែមីនា ដល់ថ្ងៃទី២៨ ខែឧសភា) ហើយទីបំផុតត្រូវធ្លាក់ទៅក្នុងសមុទ្ទឈាម
ប៉ុន្តែនេះជាសញ្ញាដំបូងនៃបដិវត្តន៍អធនប្រកបដោយជោគជ័យនៃសតវត្សយើងនេះ ៦ ។
ព្រឹត្តិការណ៍សំខាន់ៗ
-
ចាប់ពីឆ្នាំ១៧៧៤ រជ្ជកាលស្តេច Louis XVI ប្រទេសបារាំងស្ថិតនៅក្រោមរបបរាជាធិបតេយ្យផ្តាច់ការ ។
-
ថ្ងៃទី១៤ ខែកក្កដា ឆ្នាំ១៧៨៩
ប្រជាជនបារាំងនៅទីក្រុងប៉ារីសវាយដណ្តើមយកបន្ទាយបាស្ទីយដែលជានិមិត្តរូបរបបរាជានិយម
ស្តេច Louis XVI ត្រូវចុះចាញ់ពេលនោះអំណាចត្រូវស្ថិត នៅក្រោមកណ្តាប់ដៃរបស់ពួកគហបតី
។
-
ឆ្នាំ១៧៨៩‑១៧៩២ ពួកកាន់អំណាចជាតំណាងប្រជាជននៅតែមិនផ្តល់សិទ្ធិឲ្យប្រជាជនតូច តាច
បណ្តាលឲ្យមានពួកបដិវត្តមួយចំនួនអស់សង្ឃឹម ក្បត់ក្រុមរបស់ខ្លួនទៅចូលរួមជាមួយ ពួកសក្តិភូមិ ។
រីឯពួកសក្តិភូមិដែលនិរទេសខ្លួនទៅក្រៅប្រទេស បានសុំជំនួយពីប្រទេសអូទ្រីសរាជានិយមប្រឆាំងនឹងប្រទេសបារាំងបដិវត្ត
ដែលមានជំនួយពីសម្ព័ន្ធមិត្តរបស់គេ គឺប្រទេសព្រុស (Prusse)៧ ។ ពេលនោះពួកសភាអ្នកកាន់អំណាច បានធ្វើការប្រកាសរកជំនួយពី ប្រជាជនថា
ប្រទេសស្ថិតនៅក្នុងភាពគ្រោះថ្នាក់ បណ្តាលឲ្យពួកសហគមន៍ប៉ារីស (Commun de Paris) ស្ម័គ្រចិត្តទៅច្បាំងរហូតទទួលជ័យជំនះ
ចាប់ព្រះរាជាប្រទេសអូទ្រីស ហើយផ្តួលរំលំរបបរាជានិយម ។
-
ពីឆ្នាំ១៧៩២‑១៧៩៣ ពេលនោះអំណាចត្រូវបានប្រមូលផ្តុំជាអង្គភាពបដិវត្តមួយ
ហៅថាពួកម៉ុងតាញ៉ា ដែលមានពួកតំណាងគហបតីឧស្សាហកម្ម និងពាណិជ្ជកម្ម(ពួកសៀរ៉ុងដាំង) និងពួកតំណាងគហបតីបដិវត្ត ។
នៅថ្ងៃទី២០ កញ្ញា ១៧៩២ ដោយសារការដឹកនាំរបស់ពួកម៉ុងតាញ៉ា និងស្មារតីប្រយុទ្ធរបស់ប្រជាជន
កងទ័ពបារាំងដណ្តើមបានជ័យជំនះលើប្រទេសព្រុសនៅវ៉ាល់មី ។ ទាហានបារាំងបានវាតទីកាន់កាប់អំណាចរហូតដល់ប្រទេស
Belgique ។ពេលនោះសភា Convention បានប្រកាសប្រទេសជាសាធារណរដ្ឋ ។
របបសាធារណរដ្ឋទី១របស់បារាំងបានចាប់កំណើត ។
-
ខែមករា ឆ្នាំ១៧៩៣ មរណភាពរបស់ស្តេច Louis XVI ដោយម៉ាស៊ីនកាត់ក ។
ពេលនោះពួកសៀរ៉ុងដាំង ចូលដៃជាមួយប្រទេសអង់គ្លេសវាយដណ្តើមបាន Toulon ខាងត្បូងប្រទេស រីឯខាងកើត និងខាងជើងគឺប្រទេសព្រុស និងអូទ្រីស ។ ពេលនោះពួកសាកូបាំង(ពួកបដិវត្តបារាំង)
បានកម្ទេចពួកអង់គ្លេស អូទ្រីស និងព្រុសចេញពីប្រទេស ។
-
ឆ្នាំ១៧៩៤ កងទ័ពបដិវត្តបារាំង ដោយសំទុះនៃភាពជោគជ័យបានសម្រុកចូលនៅពាសពេញអឺរ៉ុប
ហើយចាប់ផ្តើមវាយលុកនៅ Italie មុនគេ ។
-
ឆ្នាំ១៧៩៩ Napoléon មានឋានៈជានាយកុងស៊ុល ។
-
ឆ្នាំ១៨០៤‑១៨១៤ អធិរាជនៅប្រទេសបារាំង បានជម្រុញឲ្យឧស្សាហកម្មមានការរីកចម្រើនដោយការធ្វើសង្គ្រាមឈ្លានពានប្រទេស
Portugal និង Espagne Moscou ។
-
ថ្ងៃទី២០ មីនា ឆ្នាំ១៨១៥ Napoléon ភៀសខ្លួនទៅកោះ Elbe ។ ថ្ងៃទី១៨ មិថុនា
ការបះបោររបស់ Napoléon នៅ Waterloo ។ ស្តេច Louis
XVIII វិលត្រឡប់ទៅប៉ារីសវិញ ឡើងកាន់អំណាច ។
-
ឆ្នាំ១៨២១ មរណភាពរបស់ Napoléon នៅ Sainte-Hélène ។
-
ឆ្នាំ១៨២៤ មរណភាពរបស់ស្តេច Louis
XVIII ស្តេច Charles X ឡើងកាន់ អំណាច ។
-
ថ្ងៃទី២៧ ដល់៣១ ខែកក្កដា ឆ្នាំ១៨៣០ ការបះបោរទម្លាក់រាជវង្ស
Bourbon ស្តេច Charles X ចេញពីរាជបល្ល័ង ហើយលើក Louis Philippe I ដែលជាស្តេចរបស់វណ្ណៈគហបតី
និងពួកធនាគារឲ្យឡើងសោយរាជ្យវិញ ។
-
នៅឆ្នាំ ១៨៣៥ រាជរដ្ឋាភិបាលបានចាត់វិធានការពង្រឹងវិស័យច្បាប់ប្រឆាំងពួកសាធារណរដ្ឋចូលកាន់អំណាច
-
នៅថ្ងៃទី២៣‑២៤ ខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ១៨៤៨ កុបកម្មនៅទីក្រុងប៉ារីសបង្ខំឲ្យស្តេច Louis
Philippe ដាក់រាជ្យ មានន័យថាជាការបញ្ចប់រជ្ជកាលរបស់ពួកធនាគារ និងមូលធនធំៗ ហើយពួកសារធារណរដ្ឋចូលកាន់អំណាច (ឆ្នាំ១៨៤៨‑១៨៥២ ការប្រកាសប្រទេសជាសាធារណរដ្ឋទី២របស់ពួកគហបតី និងអនុធន) ។
-
ថ្ងៃទី០២ ខែធ្នូ ឆ្នាំ១៨៥១ Napoléon Bonaparte ជាប់ឆ្នោតជាប្រធានាធិបតី ហើយរំលាយសភាដើម្បីបង្កើតរដ្ឋធម្មនុញ្ញថ្មី ហើយនៅឆ្នាំ ១៨៥២ Napoléon Bonaparte ប្រកាសខ្លួនជាអធិរាជឈ្មោះថា Napoléon III ហើយអភិសេកជាមួយស្ត្រីអភិជនជនជាតិអេស្ប៉ាញម្នាក់មានឈ្មោះថា Eugenise
Maroc De Montogo ។
- នៅឆ្នាំ
១៨៥៨ បារាំងប្រកាសសង្គ្រាមជាមួយអូទ្រីស ។
- នៅខែកក្កដា
និងកញ្ញា ឆ្នាំ១៨៧០ ចម្បាំងរវាងបារាំងជាមួយប្រទេស Prusse ពេលនោះទ័ពរបស់ Napoléon
III ត្រូវចាញ់នៅ
Sedan
ថ្ងៃទី០២ ខែកញ្ញា
ហើយថ្ងៃទី០៤ ខែកញ្ញា កុបកម្មផ្តួលរំលំ Napoléon III
ដែលដឹកនាំដោយ Thiers ពេលនោះទីក្រុងប៉ារីសត្រូវកាន់កាប់ដោយ ពួក
Prusse ព្រោះទ័ពបារាំងមិនយកចិត្តទុកដាក់ការពារប្រទេស ។
- ថ្ងៃទី១៨ ខែមីនា ដល់២៨ ខែឧសភា ឆ្នាំ១៨៧១ គឺជាបដិវត្តន៍អធនដំបូងបំផុត
នៅលើសកលលោក ដែលកើតឡើងដោយវណ្ណៈអធនប្រឆាំងតបតជាមួយវណ្ណៈគហបតី ដែលកើតពីសហគមប៉ារីស
(Commune de Paris) ។ ពិតមែនតែចលនានេះពុំទទួលជោគជ័យ ប៉ុន្តែវាជាប្រវត្តិសាស្ត្រនៅអឺរ៉ុប
ដែលដឹកនាំដោយវណ្ណៈអធន ។
- ក្រោយពីដួលរលំ សហគមន៍ប៉ារីស ក៏ក្លាយមកជាចក្រពត្តិនិយម ពោលជាសករាជថ្មីរបស់ពួក
មូលធន ពុករលួយ និងប្រតិកិរិយា ហើយពួកនេះបានដណ្តើមសេដ្ឋកិច្ចទីផ្សារជាកត្តា ដែលបណ្តាលឲ្យមានការធ្វើអាណានិគមលើប្រទេសតូចតាច ។
ពេលនោះប្រទេសបារាំងត្រូវសងការខូចខាតដោយសារសង្គ្រាម ចំនួន៥០០០លានហ្វ្រង់ (Franc) ដែលបណ្តាលឲ្យសេដ្ឋកិច្ចបារាំងនៅឆ្នាំ១៨៨០ត្រូវធ្លាក់ពីលេខ២បន្ទាប់ពីអង់គ្លេសមកលេខ៤៨ ។
-
ឆ្នាំ១៨៩៨‑១៩០៥ ជម្លោះរវាងរវាងចក្រពត្តិ ពិសេសប្រទេសអង់គ្លេស
និងអាឡឺម៉ង់់ ។ ចក្រពត្តិធំៗមាន អង់គ្លេស បារាំង រុស្សី និងអាឡឺម៉ង់ ។
-
ឆ្នាំ១៩១៤‑១៩១៨ សង្គ្រាមលោកលើកទី១ផ្ទុះឡើង ជាសង្គ្រាមចក្រពត្តិ ។
អាឡឺម៉ង់ប្រកាសសង្គ្រាមជាមួយរុស្សីនៅថ្ងៃទី០១ ខែសីហា
និងជាមួយបារាំងនៅក្រោយរុស្សីពីរថ្ងៃក្នុងឆ្នាំ
១៩១៤ ហើយអង់គ្លេសប្រកាសសង្គ្រាមជាមួយអាឡឺម៉ង់នៅថ្ងៃទី០៤
ខែសីហា ឆ្នាំ១៩១៤ ។
-
ឆ្នាំ១៩៣៩‑១៩៤៨ សង្គ្រាមលោកលើកទី២បាកើតឡើង គឺវាបណ្តាលមកពីសេដ្ឋកិច្ចស្វែងរកទីផ្សាររបស់អាឡឺម៉ង់
និងបុព្វហេតុនយោបាយចង់ត្រួតត្រាពិភពលោក និងបុព្វហេតុយោធាអាដុលហ្វ អ៊ីត្លែ(Adolf Hitler) នៃសង្គ្រាម ។
២. អ្នកនិពន្ធ
២.១. ជីវប្រវត្តិ
Victor Hugo ជាអ្នកនិពន្ធជនជាតិបារាំងសេស
ដែលនាំមុខគេក្នុងចលនាអក្សរសិល្ប៍អណ្តែតអណ្តូងនិយម (Romanticism) របស់បារាំង ។ ស្នាដៃរបស់លោកភាគច្រើន បង្ហាញពីមនោសញ្ចេតនា
ស្នេហាសន្តិភាព និងមានក្តីអាណិតអាសូរចំពោះជនទូទៅដែល រងទុក្ខទោសពីការលំបាកគ្រប់បែបយ៉ាង ។
ក្រៅពីនេះ ស្នាដៃរបស់លោកក៏បានឆ្លុះបញ្ចាំង ឲ្យឃើញពីសមត្ថភាពយល់ដឹងពីភាសាបារាំងរបស់លោកផងដែរ ។
លោក Victor Hugo (ឈ្មោះពិត Victor-Marie Hugo)ជាកូនទី៣ និងជាកូនពៅរបស់លោក Joseph Léopold Sigisbert
Hugo (១៧៧៣‑១៨២៨) និងអ្នកស្រី Sophie Trébuchet (១៧៧២‑១៨២១) ។ លោក Hugo បានប្រសូតនៅ ថ្ងៃទី២៦ ខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ១៨០២ នាទីក្រុង Besançon ប្រទេសបារាំង ។ បងប្រុសទាំងពីររបស់គាត់មានឈ្មោះ
Abel
Joseph Hugo (១៧៩៨‑១៨៥៥) និង Eugène Hugo (១៨០០‑១៨៣៧) ។ លោកត្រូវបានគេនិរទេសខ្លួនទៅរស់នៅប្រទេស Brussels នៅកំឡុងឆ្នាំ១៨៥១ កោះ Jersy ពីឆ្នាំ១៨៥២ ដល់១៨៥៥ និងនៅ Guernesy ពីឆ្នាំ១៨៥៥ ដល់១៨៧០ និងបានទៅរស់នៅប្រទេស ដដែលនេះម្តងទៀតពីឆ្នាំ១៨៧២ ដល់ឆ្នាំ១៨៧៣ (ប៉ុន្តែការនិរទេសនេះគឺត្រូវបានលើកលែងនៅឆ្នាំ១៨៥៩ ហើយការនៅបន្តរស់នៅទីនេះ
គឺជាការជ្រើសរើសរបស់លោកផ្ទាល់) ដែលការនិរទេសនេះ គឺស្ថិតនៅក្នុង រយៈពេលនៃការកាន់អំណាចរបស់ស្តេច Napoléon III ។
កុមារភាពរបស់ Victor Hugo គឺស្ថិតនៅក្នុងកំឡុងពេលដែលប្រទេសកំពុងជួបនូវព្រឹត្តិការណ៍ដ៏ធំគឺ
Napoléon បានប្រកាសខ្លួនជាសាធារណៈថាជាអធិរាជប្រទេសបារាំងពីរឆ្នាំនៅមុនពេលដែល Victor Hugo ចាប់កំណើត ហើយរបបរាជាធិបតេយ្យ Bourbon ត្រូវបានស្តារជាថ្មីនៅពេល Hugo មានអាយុ ១៧ ឆ្នាំ ។
ដោយសារតែការប្រកាន់នូវទស្សនៈនយោបាយ
និងសាសនាផ្ទុយគ្នារវាងឪពុកម្តាយរបស់លោក
បានជះឥទ្ធិពលដល់ជីវិតរបស់លោកទាំងមូល ពោរពេញដោយការប្រយុទ្ធដណ្តើមអំណាច ដែលកើតមាននៅក្នុងប្រទេសបារាំង ។
ឪពុករបស់លោកជាទាហានម្នាក់ ដែលមានឋានៈខ្ពស់បំផុតនៅក្នុងជួរទាហានរបស់ Napoléon ហើយគាត់ក៏ជាមនុស្សដែលមិនជឿលើសាសនា និងជាអ្នកសាធារណរដ្ឋ
ព្រមទាំងមានទស្សនៈចាត់ទុក Napoléon ជាវីរបុរសរបស់ខ្លួនទៀតផង ចំណែកម្តាយរបស់គាត់វិញ គឺជាអ្នកមានជំនឿយ៉ាងមុតមាំទៅលើសាសនា
Catholic និងរបបរាជានិយម ព្រមទាំងមានជំនឿជាក់ទៅលើឧត្តមសេនីយ៍ Victor Lahorie ដែលត្រូវបានកាត់ទោសប្រហារជីវិតនៅឆ្នាំ១៨១២
ពីទោសធ្វើផែនការសម្ងាត់ប្រឆាំងនឹង Napoléon ។ តាំងពីពេលដែលឪពុករបស់លោកធ្វើជាទាហាន ក្រុមគ្រួសាររបស់លោកបានផ្លាស់ចេញយ៉ាងឆាប់រហ័សទៅ Naples ។ នៅក្នុងដំណើរទៅ Naples គាត់បានឃើញវិសាលភាពដ៏ធំធេងរបស់ Alpine និងកំពូលភ្នំដែលពេញដោយព្រិលសក្បុស ភាពអស្ចារ្យរបស់សមុទ្រខៀវ Mediterranean ព្រមទាំងទីក្រុង Rome ក្នុងពេលដែលមានពិធីបុណ្យ
។ ក្រុមគ្រួសារគាត់រស់នៅ Naples តែពីរបីខែប៉ុណ្ណោះ ក៏ត្រឡប់ទៅបារាំងវិញ ។
Sophie តាមប្តីរបស់គាត់ ដែលទៅធ្វើការនៅ Italy (កន្លែងដែល Napoléon កាន់កាប់នៅជិតតំបន់ Naples) និង Spain (កន្លែងដែលគាត់គ្រប់គ្រងខេត្តចំនួនបីនៅប្រទេសនេះ) ។
ដោយការនឿយណាយនឹងជីវិតផ្លាស់ប្តូរទីកន្លែង ដែលតម្រូវតាមជីវិតជាទាហានព្រមទាំងការឃ្លាតកាន់តែឆ្ងាយចំពោះការជឿជាក់លើស្វាមីរបស់ខ្លួន
អ្នកស្រី Sophie បានទៅរស់នៅបារីសជាបណ្តោះអាសន្ននៅឆ្នាំ១៨០៣ ។ ក្រោយមក គាត់បានបង្ហាត់បង្រៀន Hugo ជាពិសេសលើផ្នែក កំណាព្យ និងប្រលោមលោក ដែលបង្ហាញពីការធ្វើពលិកម្មដើម្បីព្រះមហាក្សត្រ
និងជំនឿយ៉ាងច្រើន ។
Hugo បានបាក់ចិត្តស្រឡាញ់ ព្រមទាំងបានភ្ជាប់ពាក្យដោយស្ងាត់ៗនឹងមិត្តភក្តិកាលពីកុមារភាពរបស់គាត់គឺនាង
Adèle Foucher (១៨០៣‑១៨៦៨) ដោយប្រឆាំងបំណងរបស់ម្តាយរបស់គាត់ ។
ប៉ុន្តែទីបញ្ចប់ ផ្ទុយពីអ្វីដែលគាត់គិតចំពោះម្តាយរបស់គាត់ គាត់បានរៀបការជាមួយ
នាង Adèle Foucher ក្នុង ឆ្នាំ១៨២២
បន្ទាប់ពីម្តាយរបស់គាត់បានទទួលអនិច្ចកម្មទៅនៅឆ្នាំ១៨២១ ។ ចំណងដៃអាពាហ៍ពិពាហ៍ដំបូងរបស់ពួកគេ
គឺកូនប្រុសម្នាក់មានឈ្មោះថា Léopold នៅឆ្នាំ១៨២៣ និងកូនៗដទៃទៀតដូចជា Léopoldine (កើតនៅថ្ងៃទី២៨ ខែសីហា ឆ្នាំ១៨២៤) Chales (កើតនៅថ្ងៃទី៤ ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ១៨២៨) François-Victor (កើតនៅថ្ងៃទី២៨ ខែតុលា ឆ្នាំ១៨២៨) និង Adèle(កើតនៅថ្ងៃទី២៤ ខែសីហាឆ្នាំ
១៨៣០)។ លោក Hugo បានបោះពុម្ពស្នាដៃដំបូងរបស់លោកគឺប្រលោមលោក Han
d’Islande នៅក្នុងឆ្នាំ ១៨២៣
និងស្នាដៃទីពីររបស់លោកនៅរយៈពេល៣ឆ្នាំបន្ទាប់គឺប្រលោមលោករឿង Bug-Jargal នៅក្នុងឆ្នាំ១៨២៦ ។ នៅចន្លោះឆ្នាំ១៨២៩ និង១៨៤០ លោកបានចេញផ្សាយស្នាដៃជាកំណាព្យចំនួនប្រាំទៀតគឺ៖
‑ Les Orientales (១៨២៩)
‑ Les Feuilles d’Automne (១៨៣១)
‑ Les Chants du Crépuscule (១៨៣៥)
‑
Les Voix intérieures
(១៨៣៧)
‑ Les Rayons et les Ombres (១៨៤០) ។
ស្នាដៃទាំងអស់នេះគឺចាត់ទុកជាស្នាដៃដ៏ល្អបំផុតក្នុងជីវិតរបស់លោក ។
Hugo ត្រូវបានទទួលការវាយប្រហារយ៉ាងខ្លាំងនៅពេល
ដែលកូនស្រីច្បងជាទីស្រឡាញ់របស់គាត់នាង Léopoldine ត្រូវបានទទួលមរណភាពនៅអាយុ១៩ឆ្នាំ
ក្នុងឆ្នាំ១៨៤៣ បន្ទាប់ពីបានរៀបការរួចក្នុងរយៈពេលដ៏ខ្លីមួយ ដោយសារតែនាងបានធ្លាក់ចូលទៅក្នុងទន្លេ
Seine នៅ Villequier ពេលដែលទូកបានក្រឡាប់ ហើយថ្ពក់ជាប់សំពត់ដ៏ធ្ងន់របស់នាង ។ ដោយសារតែរឿងនេះដែរ ធ្វើឲ្យ Hugo ទទួលបានមេរៀនដ៏គួរឲ្យសោកស្តាយ ហើយពេលនោះដែរគាត់បានពិពណ៌នាអំពីភាពរំជួលចិត្ត និងទុក្ខសោករបស់គាត់នៅក្នុងកំណាព្យមួយមានចំណងជើងថា À Villequier ។ គាត់បានសរសេរកំណាព្យជាច្រើនអំពីជីវិត និងការស្លាប់របស់កូនស្រីរបស់គាត់ និងចុងក្រោយគេនោះ គឺស្តីពីជីវប្រវត្តិរបស់នាង ដែលមិនអាចឲ្យគាត់បំភ្លេចបាន ។ ស្នាដៃកំណាព្យដែលល្បីជាងគេបំផុតរបស់គាត់នោះ គឺប្រហែលជាស្នាដៃ ដែលមានចំណងជើងថា Demain,
dès l’aube ដែលធ្វើការពិពណ៌នាអំពីការមកដល់នៃអវសាន្តរបស់ Léopoldine ។
ដូចជាអ្នកនិពន្ធវ័យក្មេងដទៃទៀត
ដែលស្របាលៗលោកដែរ លោក Hugo ជាអ្នកនិពន្ធដែលមានទេពកោសល្យ
ក៏ដូចជាចំណេះដឹងដ៏ជ្រាលជ្រៅម្នាក់ ដែលបានទទួលឥទ្ធិពលពីអ្នកនិពន្ធ François-René de Chateaubriand ដែលជាអ្នកនិពន្ធដ៏ល្បីម្នាក់ បានរកឃើញចលនាអណ្តែតអណ្តូងនិយមនៃអក្សរសិល្ប៍
(Romanticism) និងបានរកឃើញអក្សរសិល្ប៍ Preëminent របស់បារាំងក្នុងកំឡុងដើម ទសវត្សឆ្នាំ១៨០០ ។ ក្នុងយុវភាពរបស់ខ្លួន
យុវជន Hugo បានតាំងចិត្តធ្វើជា “ Chateaubriand ឬមិនធ្វើជា អ្វីទាំងអស់ ” ហើយជីវិតរបស់គាត់ក៏អាចមានភាពប្រហាក់ប្រហែលទៅនឹងវីរបុរសរបស់គាត់
តាមរយៈមធ្យោបាយជាច្រើន ។ មហិច្ឆតា
និងវោហាប្រកបដោយទេពកោសល្យនៃការផ្តើមដំបូងរបស់លោក បាននាំមកនូវភាពជោគជ័យ
និងកេរ្តិ៍ឈ្មោះនៅក្នុងជីវិតរបស់លោក នោះគឺកម្រងកំណាព្យដំបូងបំផុតរបស់លោកមានចំណងជើងថា
Odes et Poésies Diverses ត្រូវបានបោះពុម្ពនៅឆ្នាំ១៨២២ គឺនៅពេលដែលលោកមានអាយុត្រឹមតែ ២០ឆ្នាំ ហើយមិនតែប៉ុណ្ណោះស្នាដៃនេះ
ធ្វើឲ្យលោកទទួលបានប្រាក់សោធននិវត្តសម្រាប់ព្រះមហាក្សត្រពីព្រះអង្គម្ចាស់ Louis XVIII ទៀតផង ។ ថ្វីបើកម្រងកំណាព្យនេះត្រូវបានសរសើរដល់ព្រះរាជា
វាក៏ត្រូវបានក្លាយគំរូកំណាព្យដែលមានអត្ថិភាពរហូតដល់៤ឆ្នាំចុងក្រោយ គឺនៅក្នុងឆ្នាំ១៨២៦
លោកបានចេញផ្សាយស្នាដៃមួយទៀតគឺ Odes et Ballades ដែលបានបង្ហាញថា លោកជា អ្នកនិពន្ធកំណាព្យដ៏អស្ចារ្យម្នាក់
និងជាអ្នកដែលមានទេពកោសល្យបំផុតក្នុងការតែងទំនុកច្រៀង និងកំណាព្យដែលមានលក្ខណៈធម្មជាតិនិយម ។
តាមរយៈស្នាដៃទាំងនេះផងដែរ បានធ្វើឲ្យលោកក្លាយជាអ្នកនិពន្ធអក្សរសិល្ប៍អណ្តែតអណ្តូងនិយម ។
បន្ទាប់ពីមរណភាពរបស់ម្តាយលោក Hugo
បានបោះបង់
ចោលនូវជំនឿរាជានិយម ហើយវិលត្រឡប់មកកាន់សាធារណរដ្ឋតាមឪពុកលោកវិញ ១១។
ការងារជាអ្នកនិពន្ធប្រលោមលោកដំបូងរបស់លោក
បានលេចជារូបរាងដំបូងនៅឆ្នាំ១៨២៩ ។ ស្នាដៃ Le Dernier jour d’un
condamné ជាស្នាដៃ
ដែលប្រកបដោយការអប់រំមួយ ដែលទទួលឥទ្ធិពលចុងក្រោយពីអ្នកនិពន្ធជាច្រើនដូចជា Albert Camus,
Charles Dickens និង Fyodor Dostoevsky ។ ជាងនេះទៅទៀត
លោកបានយកស្នាដៃរបស់ខ្លួនទៅប្រៀបធៀបជាមួយស្នាដៃរបស់អ្នកនិពន្ធដូចជា Flaubert និង Émile Zola ដែលពួកគេសុទ្ធតែជាអ្នកនិពន្ធបែបប្រាកដនិយម និងធម្មជាតិនិយម ។ ស្នាដៃចុងក្រោយរបស់លោកគឺរឿង
Quartre-Vingt-Treize បោះពុម្ពនៅឆ្នាំ១៨៧៤ ដែលមានខ្លឹមសារលើកឡើងពីរជ្ជកាលនៃជនអាក្រក់(Reign of Terror) ក្នុងកំឡុងពេលបដិវត្តន៍បារាំង ។
៣ឆ្នាំក្រោយការបរាជ័យក្នុងការពង្រឹងឋានៈក្នុងពិភពសិល្បៈ
និងអក្សរសាស្ត្ររបស់ខ្លួន លោក Hugo ត្រូវបានគេបោះឆ្នោតឲ្យទៅជាបណ្ឌិតសភាបារាំងក្នុងឆ្នាំ១៨៤១ ។
ក្រុមសមាជិកបណ្ឌិតសភាបារាំងជាច្រើន ជាពិសេស Etienne de Jouy បានព្យាមប្រឆាំងនឹង បដិវត្តអណ្តែតអណ្តូងនិយម
និងរៀបចំពន្យាពេលការបោះឆ្នោតរបស់ Hugo ។ ក្រោយមក គាត់បានចូលរួមក្នុងកិច្ចការនយោបាយបារាំង ។ គាត់ត្រូវបានគេលើកតម្កើតឲ្យជាក្រុមអភិជនដោយព្រះរាជា
Louis-Philippe ក្នុងឆ្នាំ១៨៤១ និងបានក្លាយជាសមាជិកព្រឹទ្ធសភា(Pair de France) ជាកន្លែងដែលគាត់បានបញ្ចេញមតិប្រឆាំងនឹងការផ្តន្ទាទោសដោយប្រហារជីវិត(Death Penalty) និងភាពអយុត្តិធម៌ក្នុងសង្គម សេរីភាពសារព័ត៌មាន
និងការគ្រប់គ្រងខ្លួនឯងសម្រាប់ប្រទេសប៉ូឡូញ ។ ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ
គាត់ត្រូវបានគេគាំទ្រច្រើនក្នុងនាមជាអ្នកសាធារណរដ្ឋក្នុងជួររដ្ឋាភិបាល
(ក្រោយបដិវត្តបារាំងឆ្នាំ១៨៤៨ និងការបង្កើតសាធារណរដ្ឋទី២) ហើយត្រូវបានគេបោះឆ្នោតទៅសភាធម្មនុញ្ញ
ក្នុងអំណាចនីតិបញ្ញត្តិ ។
ពេលស្តេច Louis Napoléon (Napoléon III) កាន់កាប់អំណាចបានទាំងស្រុងក្នុងឆ្នាំ១៨៥១ Hugo បានប្រកាសខ្លួនគាត់ជាសាធារណៈថាជាជនក្បត់ជាតិបារាំង(Traitor) ។ លោកបានផ្លាស់ប្តូរទីលំនៅទៅ Brusselss បន្ទាប់មកទៅ Jersey ហើយទីបំផុតរស់នៅជាមួយក្រុមគ្រួសារនៅប្រជុំកោះ Guernsey នៅ Hauteville House ដែលជាកន្លែងដែលគាត់រស់នៅក្នុងស្ថានភាពជានិរទេសជនរហូតដល់ឆ្នាំ១៨៧០ ។
ក្នុងកំឡុងពេលនិរទេស Hugo បានបោះពុម្ពកូនសៀវភៅមួយ ស្តីពីនយោបាយដ៏ល្បីរបស់លោក ប្រឆាំងនឹង Napoléon III ដែលមានចំណងជើងថា Napoléon le Petit និង Histoire d’un Crime ។ កូនសៀវភៅទាំងអស់នោះត្រូវបានហាមឃាត់មិនឲ្យចេញ
និងមាននៅក្នុងប្រទេសបារាំង ប៉ុន្តែទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ការហាមឃាត់នេះត្រូវបានទទួលការតវ៉ា
និងប៉ះទង្គិចយ៉ាងខ្លាំង ។ លោក Hugo ក៏បានតែង និពន្ធ និងបោះពុម្ពផ្សាយផងដែរនូវស្នាដៃមួយចំនួន ដែលល្អបំផុតនៅពេលគាត់រស់នៅ
Guernsey ដែលរួមមាន Les Misérables និងកម្រងកំណាព្យដែលមានន័យសរសើរចំនួនបីគឺ Les Châtiments (១៨៥៣) រឿង Les Contemplations(១៨៥៦) និងរឿង La Légende des
Siècles(១៨៥៩) ។
លោក Hugo បានបញ្ចុះបញ្ចូលរដ្ឋាភិបាលរបស់ម្ចាស់ក្សត្រី Victoria ដើម្បីទុកជីវិតឲ្យជនជាតិ Irish ៦នាក់ ដែលបានជាប់ជាទណ្ឌិតពីបទមានសកម្មភាពប្រព្រឹត្តបទភេរវកម្ម
ហើយទស្សនៈរបស់គាត់ត្រូវបានគេជឿទុកចិត្ត និងអនុវត្តទៅលើការដកចេញនូវទោសប្រហារជីវិតពីធម្មនុញ្ញនៃ
Geneva , Portugal និង Colombia ។ គាត់ក៏បានឆ្លើយតបផងដែរទៅ Benito Juarez ចំពោះអធិរាជ Maximilian I នៃប្រទេស Mexico
ទោះជា Napoléon III អនុញ្ញាតនូវការលើកលែងទោសជាសាធារណៈចំពោះអ្នកនយោបាយ ដែលបាននិរទេសទាំងអស់នៅក្នុងឆ្នាំ១៨៥៩ក៏ដោយ ក៏ Hugo បានបដិសេធមានន័យថា
គាត់ហាក់ដូចជាមានទស្សនៈធូរស្រាល
និងកាត់បន្ថយបន្តិចចំពោះការរិះគន់ទៅលើរដ្ឋាភិបាល ។ បន្ទាប់ពី Napoléon III បានធ្លាក់ពីអំណាច ហើយសាធារណរដ្ឋទី៣ត្រូវបានប្រកាសជាផ្លូវការ Hugo បានវិលត្រឡប់ទៅរស់នៅស្រុកកំណើតរបស់គាត់វិញនៅឆ្នាំ១៨៧០
ជាកន្លែងដែលរូបគាត់ត្រូវបានគេបោះឆ្នោតឲ្យធ្វើជាសមាជិកព្រឹទ្ធសភា ។
ដោយសារតែការព្រួយបារម្ភពីសិទ្ធិរបស់សិល្បៈករ
(រាប់បញ្ចូលអ្នកនិពន្ធដែរ) និងការលួចចម្លង លោកបានបង្កើតសមាគមមួយមានឈ្មោះថា
សមាគមអក្សរសិល្ប៍ និងសិល្បៈអន្តរជាតិ (Association Littérature et Artistique
Internationale) ដែលការនេះនាំឲ្យមានកិច្ចព្រមព្រៀងលើការការពារ
អក្សរសិល្ប៍ និងកិច្ចការសិល្បៈ ។
ទស្សនៈលើផ្នែកសាសនារបស់លោក Hugo បានផ្លាស់ប្តូរតាមបទពិសោធន៍ជីវិតរបស់លោក ។ នៅក្នុងយុវភាពរបស់លោក
លោកបានចាត់ទុកខ្លួនលោកថាជា បរិស័ទកាតូលិក និងមានជំនឿជាក់យ៉ាងមុតមាំ ។ ក្រោយមក
គាត់បានប្រែក្លាយទៅជាមនុស្សម្នាក់ដែលផ្ទុយពីមុន គឺលែងគោរពសាសនាកាតូលិក
ហើយថែមទាំងបានបង្ហាញទស្សនៈប្រឆាំងនឹងសាសនានេះកាន់តែខ្លាំងទៀត ព្រមទាំងមានទស្សនៈមិនស្របចំពោះបព្វជិតនៃសាសនានេះផងដែរ ។
លោកធ្លាប់បានគោរពសាសនាបែបព្រលឹងនិយមនៅពេលគាត់ស្ថិតក្នុងការនិរទេស ហើយជាច្រើនឆ្នាំក្រោយមកគាត់បានចូលខ្លួនក្នុងលទ្ធិ
Rationalist Deism ដែលស្រដៀងគ្នានឹងទស្សនៈរបស់លោក Voltaire ដែរ ។ នៅឆ្នាំ១៨៧២ មានអ្នកធ្វើជំរឿនម្នាក់បានសួរទៅ Hugo ថា គាត់ជាអ្នកសាសនាកាតូលិកមែនទេ ?
តែគាត់បានឆ្លើយថា ទេ! ជាអ្នកដែលមិនជឿលើអ្វីទាំងអស់ ។
Victor Hugo មិនដែលបោះបង់ចោលនូវទស្សនៈប្រឆាំងនឹងព្រះវិហាររ៉ូម៉ាំង កាតូលិក (Roman Catholic Church) ព្រោះដោយសារតែអ្វី
ដែលគាត់បានជួបប្រទះ ដូចជាការមិនយកចិត្តទុកដាក់របស់ព្រះវិហារគ្រិស្តសាសនាចំពោះស្ថានភាពដ៏តឹងតែងនៃការងាររបស់វណ្ណៈថ្នាក់ក្រោម
ត្រូវទទួលការជិះជាន់ដោយវណ្ណៈក្សត្រ ។ Hugo បានប្រើពាក្យវាយប្រហារ
៧៤០ឃ្លាចំពោះសាសនាកាតូលិកនៅក្នុងរឿង Les Misérables ។
ពេលកូនប្រុសទាំងពីររបស់គាត់គឺ Charles និង François-Victor បានទទួលមរណភាព គាត់បានគិតថានឹងបញ្ចុះពួកគេដោយមិនដាក់រូបព្រះយេស៊ូជាប់ឆ្កាង
និងសង្ឃកាតូលិកទេ ហើយដល់ពេលគាត់ទទួលមរណភាពក៏ត្រូវធ្វើដូចគ្នាដែរ ។ បើទោះជា
Hugo ជឿលើលទ្ធិ Catholic Dogma ដែលហួសសម័យ
និងជិតបាត់ឈ្មោះហើយនោះក៏ដោយ ក៏លោកមិនដែលប្រឆាំងចំៗទៅនឹងទម្លាប់ផ្ទាល់របស់
លទ្ធិសាសនានោះទេ ។
ជំនឿលើ Rationalism របស់ Hugo ត្រូវរកឃើញនៅក្នុងកំណាព្យមួយចំនួនរបស់គាត់ដូចជា Torquemada (១៨៦៩) The Pape (១៨៧៨) Religions and
Religion (១៨៨០) The End of Satan (១៨៨៦) និង God (១៨៩១) ។
នៅពេលវិលត្រឡប់ទៅប៉ារីសវិញរបស់ Hugo ក្នុងឆ្នាំ១៨៧០ ប្រទេសបារាំងបានចាត់ទុកគាត់ថាជាវីរបុរសជាតិ ប៉ុន្តែទោះបីប្រជាប្រិយភាពរបស់គាត់បានកើតឡើងទៀតក៏ដោយ
តែទោះជាយ៉ាងណា គាត់បានបាត់បង់ការទុកចិត្តពីប្រជាពលរដ្ឋក្នុងការបោះឆ្នោតសភាជាតិម្តងទៀតក្នុងឆ្នាំ១៨៧២ ។
ក្នុងកំឡុងពេលដ៏ខ្លីមួយ គាត់បានទទួលទុក្ខសោកផ្ទួនៗ ដោយកូនស្រីរបស់គាត់ នាង Adèle មានជម្ងឺដាច់ សរសៃឈាមក្នុងខួរក្បាល
និងមរណភាពរបស់កូនប្រុសពីរនាក់ទៀតរបស់គាត់ ។ ប្រពន្ធរបស់គាត់ Adèle បានទទួលមរណភាពក្នុងឆ្នាំ១៨៦៨ ។
មិត្តស្រីដែលស្មោះត្រង់របស់គាត់ អ្នកស្រី Juliette Drouet បានទទួលមរណភាពក្នុងឆ្នាំ១៨៨៣
គឺមុនរូបលោកផ្ទាល់២ឆ្នាំ ។ ទោះបីជារូបគាត់បានបាត់បង់រូបរាងកាយហើយក៏ដោយ
ក៏គាត់បានបន្សល់ទុកនូវសក្ខីកម្ម ដែលជាមូលហេតុនៃការផ្លាស់ប្តូររបបនយោបាយផងដែរ ។
នៅថ្ងៃទី៣០ ខែមករា ឆ្នាំ១៨៧៦ Hugo បានទទួលការគាំទ្រ ដោយការបោះឆ្នោតជាថ្មីម្តងទៀត ឲ្យធ្វើជាសមាជិកព្រឹទ្ធសភា ។
ដំណាក់កាលចុងក្រោយរបស់គាត់ក្នុងមុខរបរជាអ្នកនយោបាយត្រូវទទួល បរាជ័យ។
ក្នុងខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ១៨៨១ Hugo បានធ្វើពិធីខួបកំណើតគម្រប់៧៩ឆ្នាំរបស់គាត់ ។ ដើម្បីជាការគោរពចំពោះពិធីនេះ ការសម្តែងការដឹងគុណដ៏ពិសេសបំផុតចំពោះអ្នកនិពន្ធ ដែលនៅរស់រានមានជីវិតបានប្រារព្ធឡើង ។ ពិធីនេះបានរៀបចំឡើងនៅថ្ងៃទី២៥ ពេលដែល Hugo មានវត្តមានជាមួយថូ Sèvre មួយ (ជាអំណោយបែបប្រពៃណីសម្រាប់អ្នកដែលមានអំណាច
ឬអ្នកមានប្រជាប្រិយភាពបំផុត) ។ នៅថ្ងៃទី២៧
ក្បួនព្យុះហយាត្រាដ៏ធំបំផុតក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្របារាំងបានរៀបចំឡើងដោយលាតសន្ធឹងពី Avenue d’Eylau រហូតដល់វិមាន Champs-Élysées មានទិសដៅសំដៅទៅចំណុចកណ្តាលទីក្រុងប៉ារីស ។
ក្បួនព្យុះហយាត្រាមានរយៈពេល៦ម៉ោងកាត់ផ្ទះរបស់ Hugo នៅពេលគាត់អង្គុយនៅមាត់បង្អួចផ្ទះរបស់គាត់ ។
រាល់អ្នកដង្ហែក្បួនម្នាក់ៗគឺសម្រាប់ Hugo ទាំងអស់ អ្នកនាំផ្លូវរបស់ក្បួនមានពាក់ផ្កាពោត
តំណាងបទចម្រៀងរបស់ Cosette ក្នុងរឿង Les Misérables ។
Victor-Marie Hugo បានទទួលមរណភាពនៅថ្ងៃទី២២ ខែឧសភា ឆ្នាំ១៨៨៥ ក្នុងជន្មាយុ៨៣ឆ្នាំ ។
លោក Hugo មិនត្រឹមតែត្រូវបានគេទទួលស្គាល់
និងគោរពថាជាអ្នកអក្សរសិល្ប៍ដ៏កំពូលនោះទេ គាត់គឺជាបុរសរដ្ឋម្នាក់ ដែលបង្កើតសាធារណរដ្ឋទី៣
និងប្រជាធិបតេយ្យក្នុងប្រទេសបារាំង ។ មនុស្សជាង២លាននាក់
បានចូលរួមក្នុងពិធីបុណ្យសពរបស់លោកក្នុងប៉ារីស ដោយចាប់ពី Arc de Triomphe ដល់វិមាន Panthéon ដែលជាកន្លែងបញ្ចុះរូបគាត់ ។
គាត់ត្រូវបានបញ្ចុះក្នុងបន្ទប់ក្រោមដីមួយនៅក្នុងវិមាន Panthéon ជាមួយ Alexandre Dumas និង
Émile Zola ។ ភាគច្រើននៃទីក្រុង
និងរដ្ឋធានីប្រទេសបារាំងមានយកឈ្មោះលោក Hugo ជាឈ្មោះផ្លូវ ។ Avenue ជាកន្លែងដែលគាត់ទទួលមរណភាព នៅក្នុងទីក្រុង ប៉ារីសនោះ
បច្ចុប្បន្ននេះប្តូរជាឈ្មោះគាត់វិញ ។
២.២. ស្នាដៃ
ស្នាដៃរបស់ Victor Hugo មានដូចជា ៖
§ ស្នាដៃដែលបានបោះពុម្ពនៅពេលដែលគាត់មានជីវិតមាន៖
- Odes et
poésies diverses (១៨២២) ជាកំណាព្យ
- Odes (Hugo) (១៨២៣) ជាកំណាព្យ
- Han d'Islande (១៨២៣) (Hans of
- Nouvelles
Odes (១៨២៤)
- Bug-Jargal (១៨២៦) ជារឿងបែបនិទានកថា
- Nils
Gunnar Lie's history (១៨២៦)
- Odes et Ballades (១៨២៦) ជាកំណាព្យ
- Cromwell (១៨២៧) ជារឿងល្ខោន
- Les
Orientales (១៨២៩)
- Le Dernier jour
d'un condamné (១៨២៩) (The Last Day of a Condemned Man)
ជារឿងបែបនិទានកថា
- Hernani (១៨៣០) ជារឿងល្ខោន
- Notre-Dame de
Paris (១៨៣១), (The Hunchback of Notre Dame) ជារឿងបែបនិទានកថា
- Marion Delorme (១៨៣១) ជារឿងល្ខោន
- Les
Feuilles d'automne (១៨៣១)ជាកំណាព្យ
- Le roi
s'amuse (១៨៣២)ជារឿងល្ខោន
- Lucrèce Borgia (១៨៣៣) (Lucretia Borgia) ជារឿងល្ខោន
- Marie Tudor (១៨៣៣)
- Littérature et philosophie mêlées (១៨៣៤)
- Claude
Gueux (១៨៣៤)
- Angelo, tyran de padoue (១៨៣៥)
- Les Chants du crépuscule (១៨៣៥)
- La
Esmeralda (only libretto of an opera written by Victor Hugo himself) (១៨៣៦)
- Les Voix intérieures (១៨៣៧)
- Ruy Blas (១៨៣៨) ជារឿងល្ខោន
- Les Rayons
et les ombres (១៨៤០) ជាកំណាព្យ
- Le Rhin (១៨៤២)
- Les
Burgraves (១៨៤៣) ជារឿងល្ខោន
- Napoléon le Petit (១៨៥២)
- Les Châtiments (១៨៥៣) ជាកំណាព្យ
- Les Contemplations (១៨៥៦) ជាកំណាព្យ
- Les TRYNE (១៨៥៦)
- La Légende
des siècles (១៨៥៩) ជាកំណាព្យ
- Les Misérables (១៨៦២) ជារឿងបែបនិទានកថា
- William Shakespeare (១៨៦៤)
- Les Chansons des rues et des bois (១៨៦៥)
- Les Travailleurs de la Mer (១៨៦៦) (Toilers of
the Sea) ជារឿងបែបនិទានកថា
- La voix de Guernsey (១៨៦៧)
- L'Homme qui rit (១៨៦៩) (The Man Who
Laughs) ជារឿងបែបនិទានកថា
- L'Année terrible (១៨៧២)
- Quatrevingt-treize (Ninety-Three) (១៨៧៤) ជារឿងបែបនិទានកថា
- Mes Fils (១៨៧៤)
- Actes et paroles-Avant
l'exil (១៨៧៥)
- Actes et paroles-Pendant l'exil (១៨៧៥)
- Actes et paroles - Depuis l'exil (១៨៧៦)
- La Légende des Siècles 2e série (១៨៧៧)
- L'Art
d'être grand-père (១៨៧៧)
- Histoire
d'un crime 1re partie (១៨៧៧)
- Histoire d'un crime 2e partie (១៨៧៨)
- Le Pape (១៨៧៨)
- La pitié suprême (១៨៧៩)
- Religions et religion (១៨៨០)
- L'Âne (១៨៨០)
- Les Quatres vents de l'esprit (១៨៨១)
- Torquemada (១៨៨២)
- La Légende des siècles Tome III (១៨៨៣)
- L'Archipel
de la Manche (១៨៨៣)
§ ស្នាដៃដែលបានបោះពុម្ពនៅក្រោយពេលដែលគាត់មានជីវិតមាន៖
- Théâtre en liberté (១៨៨៦)
- La fin de Satan(១៨៨៦) ជាកំណាព្យ
- Choses vues (១៨៨៧) ជារឿងបែបឧស្សាហកថា
- Toute la lyre (១៨៨៨)
- Amy Robsart (១៨៨៩)
- Les Jumeaux (១៨៨៩)
- Actes et Paroles Depuis l'exil,
១៨៧៦‑១៨៨៥ (១៨៨៩)
- Alpes et Pyrénées(១៨៩០)
- Dieu (១៨៩១)
ជាកំណាព្យ
- France et Belgique (១៨៩២)
- Toute la lyre - dernière série (១៨៩៣)
- Les fromages (១៨៩៥)
- Correspondences - Tome I (១៨៩៦)
- Correspondences - Tome II (១៨៩៨)
- Les années funestes (១៨៩៨)
- Choses vues - nouvelle série (១៩០០) ជារឿងបែបឧស្សាហកថា
- Post-scriptum de ma vie (១៩០១)
- Dernière Gerbe (១៩០២)
- Mille francs de récompense (១៩៣៤)
- Océan. Tas de pierres (១៩៤២)
- L'Intervention (១៩៥១)
ក្រៅពីស្នាដៃដែលជាប្រលោមលោក
ឬកំណាព្យ លោក Hugo ក៏នៅមានស្នាដៃសិល្បៈជាច្រើនមុខទៀតដូចជា៖
ទោះបីជាស្នាដៃប្រកបដោយទេពកោសល្យជាច្រើនរបស់លោក Hugo មិនបានបញ្ចូលតន្ត្រីក៏ដោយ ក៏លោកធ្លាប់ជាអ្នក
ដែលចាប់អារម្មណ៍ចំពោះតន្ត្រីផងដែរ តាមរយៈគំនិតមិនចេះចប់មិនចេះហើយលើការងារតែងនិពន្ធរបស់គាត់ក្នុងសតវត្សទី១៩
និង២០ ។ ចំពោះ Hugo ផ្ទាល់ គាត់ពេញចិត្តយ៉ាងខ្លាំងទៅលើបទភ្លេងរបស់ Gluck និង Weber ហើយគាត់បានសរសើរយ៉ាងខ្លាំងទៅលើ Beethoven ហើយជាងនេះទៅទៀត គាត់ចូលចិត្តចំពោះការងារតែងនិពន្ធរបស់អ្នកនិពន្ធបទភ្លេង
ក្នុងកំឡុងដើមសតវត្សទី១៩ ដូចជា លោក Palestrina និង Monteverdi ។ តន្ត្រីករដ៏ល្បីល្បាញពីររូបក្នុងសតវត្សទី១៩
ជាមិត្តភក្តិរបស់គាត់ គឺលោក Berlio និងលោក Liszt ។ ការប្រគុំតន្ត្រីចុងក្រោយបង្អស់របស់លោក Beethoven គឺនៅក្នុងផ្ទះរបស់ Hugo ហើយ Hugo បានសរសេរអត្ថបទបែបកំប្លែងទៅមិត្តភក្តិម្នាក់របស់គាត់
Liszt
ដើម្បីជាការថ្លែងអំណរគុណចំពោះការបង្រៀនព្យាណូដល់រូបគាត់ ។
Hugo
បានរៀនពីរបៀបលេងចម្រៀងដ៏ពិរោះមួយបទដោយប្រើព្យាណូ
តែគាត់អាចប្រើតែម្រាមមួយតែប៉ុណ្ណោះ ។ Hugo ក៏បានសរសេរសេណារ៉េយោល្ខោន អូប៉េរ៉ាជាមួយអ្នកនិពន្ធបទភ្លេងម្នាក់ គឺអ្នកស្រី
Louise Bertin សម្រាប់រឿងល្ខោនអូប៉េរ៉ារបស់គាត់មានចំណងជើងថា La Esmeralda នៅឆ្នាំ១៨៣៦ ដែលយកតាមលំនាំសាច់រឿងនៅក្នុងស្នាដៃរឿង The Hunchback of
Notre Dame ។
តែទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ អូប៉េរ៉ារឿងនេះត្រូវបានផ្អាកការសម្តែងយ៉ាងឆាប់រហ័ស បន្ទាប់ពីការសម្តែងលើកទី១៥
របស់ខ្លួន ហើយសព្វថ្ងៃនេះមានមនុស្សតិចណាស់បានដឹង និងស្គាល់ ។ អូប៉េរ៉ារឿងនោះ
ថ្មីៗនេះបានរស់រានមានជីវិតឡើងវិញ ដោយមានការប្រគុំទាំងព្យ៉ាណូ និងបទចម្រៀងដែលប្រែសម្រួលដោយលោក
Liszt នៅក្នុងពិធីបុណ្យអន្តរជាតិ Victor Hugo et Égaux ២០០៧ (Festival international Victor Hugo et Égaux 2007) និងនៅក្នុងការប្រគុំតន្ត្រីដែល
រៀបចំឡើងនៅខែកក្កដា ឆ្នាំ២០០៨ នៅពិធីបុណ្យវិទ្យុបារាំង និង Montpellier Languedoc-Roussillon (Festival de Radio France et Montpellier
Languedoc-Roussillon) ។
ទំនុកចម្រៀងជាង១ពាន់បទត្រូវបានសរសេរដោយលោក
Hugo ពីឆ្នាំ១៨០០ ដល់សព្វថ្ងៃនេះ ។ ជាពិសេស ការប្រគុំភ្លេងរបស់
Hugo ដែលបោះបង់ចោលទម្រង់ល្ខោនបុរាណក្នុងនាដ្យកថា បានទាក់ទាញការចាប់អារម្មណ៍ពីសំណាក់អ្នកនិពន្ធបទភ្លេងជាច្រើន
ដែលចូលចិត្តអូប៉េរ៉ា ។ អូប៉រ៉ាជាង១រយរឿងបានកើតពីការងារតែងនិពន្ធរបស់ Hugo ហើយក្នុងចំណោមរឿងទាំងអស់នោះមានស្នាដៃរបស់ Donizetti គឺ Lucrezia Borgia (១៨៣៣) របស់ Verdi គឺ Rigoletto (១៨៥១) និងជារបស់ Ernani (១៨៤៤) Ponchielli គឺ La Gioconda (១៨៧៦) ។ ប្រលោមលោក ព្រមទាំងបទភ្លេងជាច្រើនរបស់
គាត់អាចថាជាធនធានដ៏សំខាន់សម្រាប់ការបង្កើតបទភ្លេងរបស់តន្ត្រីករទាំងឡាយ ព្រោះវាអាចឲ្យពួកគេមិនត្រឹមតែបង្កើតភ្លេងអូប៉េរ៉ា
និងបាឡេនោះទេ តែវាថែមទាំងបង្កើតតន្ត្រីសម្រាប់ល្ខោនទៀតផងដូចជារឿង Notre-Dame
de Paris និងប្រលោមលោក ដែលធ្លាប់មានប្រជាប្រិយភាពគឺរឿង
Les Misérables រឿង London និងរឿង West
End ។ ជាងនេះទៅទៀត កំណាព្យដែលប្រកបដោយសោភ័ណរបស់ Hugo បានទទួលការចាប់អារម្មណ៍ជាពិសេសពីសំណាក់តន្ត្រីករជាច្រើន ហើយបទភ្លេងជាច្រើនបទទៀតគឺយកតាមលំនាំកំណាព្យរបស់គាត់ ដូចជាអ្នកនិពន្ធបទភ្លេង លោក Berlioz ដែលបានសរសេរបទ Bizet, Fauré, Franck, Lalo, liszt, Massenet,
Saint-Saëns, Rachmaninov និងបទ Wagner ។
សព្វថ្ងៃនេះ ស្នាដៃរបស់ Hugo កំពុងបន្តជម្រុញទឹកចិត្តដល់តន្ត្រីករទាំងឡាយក្នុងការបង្កើតបទនិពន្ធថ្មីៗរបស់ខ្លួនថែមទៀត ។ ឧទាហរណ៍ ប្រលោមលោកមួយរបស់គាត់ ដែលបានសរសេរប្រឆាំងនឹងការដាក់ទោសដ៏ធ្ងន់ធ្ងរមួយ គឺរឿង The Last Day of a Condemned Man ថ្មីៗនេះត្រូវបានសម្រួលដាក់ទៅជាប្រភេទអូប៉េរ៉ាដោយលោក David Alagna (Libretto by Frédérico Alagna) ។
មានមនុស្សជាច្រើនដែលមិនដឹងថា Hugo មានស្នាដៃជាច្រើនលើផ្នែកសិល្បៈគំនូរដូច
ឈ្មោះជាអ្នកអក្សរសិល្ប៍របស់គាត់ តែផ្ទុយមកវិញគាត់បានគាត់បានផលិតស្នាដៃគំនូរបានជាង៤០០០ផ្ទាំងក្នុងជីវិតរបស់គាត់ ។
ការពិតកាល ពីដំបូងឡើយ ការគូរគំនូរគឺគ្រាន់តែជាការកម្សាន្តជាធម្មតានៅពេលទំនេរប៉ុណ្ណោះ
(ប៉ុន្តែវាក៏ចាប់មានសារៈសំខាន់ចំពោះរូបគាត់ នៅពេលដែលគាត់ស្ថិតក្នុងការនិរទេស)
ពេលដែលគាត់សម្រេចចិត្តឈប់ធ្វើការតែងនិពន្ធ ដើម្បីចូលរួមកិច្ចការនយោបាយ ។
កិច្ចការគូរគំនូរបានក្លាយជាការងារចម្បងរបស់គាត់ ក្នុងកំឡុងឆ្នាំ១៨៤៨‑១៨៥១ ។
គំនូរទាំងអស់របស់ Hugo នេះមានរូបរាង
គឺប្រកបដោយភាពប៉ិនប្រសប់ និងមានភាពទំនើបនៅក្នុងស្ទីល និងចំណូលចិត្តរបស់គាត់ ហើយវាក៏បញ្ជាក់ថាជាបច្ចេកទេសប្រកបដោយបទពិសោធន៍នៃមនោគតិនិយម
(Surrealism) និងអរូបីនិយម (Abstract Expressionism) ។
លោក Hugo មិនដែលស្ទាក់ស្ទើរក្នុងការប្រើក្រដាសស្តង់សីលកូនរបស់គាត់
ឬការប្រឡាក់ទឹកខ្មៅអ្វីឡើយ ជាញឹកញាប់គាត់ប្រើធ្យូងដែលសល់ពីចំហេះឈើគូស
ឬម្រាមដៃរបស់គាត់ជំនួសប៊ិច ឬជ័រលុបទៀតផង ។ ពេលខ្លះគាត់ប្រើកាហ្វេ
ឬម្រែងភ្លើងដើម្បីបង្កើតពណ៌ដែលគាត់ចង់
បាន ។ ការនេះបានបញ្ជាក់ថា លោក Hugo តែងប្រើដៃក្នុងការគូរគំនូរ
ហើយពេលខ្លះទៀតគាត់គូរដោយមិនមើលក្រដាសដែលគាត់កំពុងគូរឡើយ ។
Hugo បានរក្សាកិច្ចការសិល្បៈរបស់គាត់នៅក្រៅក្រសែភ្នែករបស់សាធារណជន ហើយគាត់មានការបារម្ភ
ខ្លាចកិច្ចការតែងនិពន្ធរបស់គាត់បាត់បង់តម្លៃ ។ ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ
ក៏គាត់រីករាយក្នុងការចែករំលែកគំនូររបស់គាត់ជាមួយគ្រួសារ និងមិត្តភក្តិរបស់គាត់
ហើយភាគច្រើននៅក្នុងកាតប៉ូស្តាល់ ដែលគាត់ប្រើសម្រាប់ធ្វើជាអំណោយដល់អ្នកដំណើរពេលដែលគាត់រស់នៅក្នុងការនិរទេស ។
កិច្ចការខ្លះរបស់គាត់ត្រូវបានបង្ហាញ និងអបអរសាទរដោយសិល្បករដូចជា Van Gogh និង Delacroix ដែលការនេះដែរបានបង្ហាញពីទស្សនៈមួយថាតើលោក Hugo សម្រេចចិត្តធ្វើជាវិចិត្រករជំនួសអ្នកនិពន្ធឬក៏យ៉ាងណា
ហើយថាតើគាត់អាចក្លាយជាវិចិត្រករដែលលេចធ្លោជាងគេក្នុងសតវត្សនោះឬយ៉ាងណាដែរ ។
៣. សង្ខេបរឿង
វគ្គទី១ Jean Valjean
Jean Valjean ជាកូនកំព្រាម្នាក់ប្រកបរបរកាប់ដើមឈើតាមផ្លូវថ្នល់
ដើម្បីយកប្រាក់មកចិញ្ចឹមបងស្រីបង្កើត ដែលជាស្ត្រីមេម៉ាយមានកូន៧នាក់ ។
ថ្ងៃមួយក្មួយទាររកចំណីញ៉ាំ តែ Jean Valjean រកមិនបាន គាត់ក៏សម្រេចចិត្តទៅលួចនំប៉័ងនៅក្នុងហាងមួយមកឲ្យក្មួយ តែគាត់ត្រូវប៉ូលីសចាប់ដាក់ពន្ធនាគារចំនួន៥ឆ្នាំ ។
ក្នុងរយៈពេលកំពុងជាប់គុក គាត់បានលួចរត់ចេញចំនួន៤លើក
ជាហេតុបណ្តាលឲ្យគេពិន័យបន្ថែមទោសជាប់គុករហូតដល់១៩ឆ្នាំ ។ បន្ទាប់ពីចេញពីគុក
គាត់បានទៅរកកន្លែងសម្រាក តែនៅក្នុងទីក្រុងទាំងមូលគ្មាននរណារាក់ទាក់គាត់នោះទេ គាត់ក៏បានទៅរកនៅវិហារមួយ តែអ្នកថែរក្សាវិហារនោះមិនអនុញ្ញាតឲ្យស្នាក់ឡើយ
តែគេបានប្រាប់គាត់ឲ្យទៅសុំសង្ឃកាតូលិកម្នាក់ ឈ្មោះ Myriel ដែលមានចិត្តល្អស្នាក់នៅផង គាត់ក៏បានធ្វើតាមហើយសង្ឃកាតូលិកនោះក៏យល់ព្រមឲ្យស្នាក់នៅមែន តែ
Jean Valjean បានលួចយកជើងទៀនធ្វើអំពីប្រាក់របស់សង្ឃនោះទៅ
ហើយត្រូវប៉ូលីសចាប់បានយកមកប្រគល់ឲ្យសង្ឃនោះវិញ តែមិនត្រឹមតែមិនប្រកាន់នោះទេសង្ឃនោះថែមទាំងបានឲ្យជើងទៀនប្រាក់ទៅគាត់ថែមមួយទៀត
ដើម្បីយកទៅលក់ធ្វើដើមទុនរកស៊ីគ្រាន់នឹងចិញ្ចឹមជីវិត ព្រោះតម្លៃរបស់វត្ថុនោះល្មមដើម្បីឲ្យ
Jean Valjean កែខ្លួនទៅជាមនុស្សល្អបាន ។ និយាយពី Jean Valjean ទោះបីជាសង្ឃនោះមិនបានយកទោសពីគាត់ក៏ដោយ
តែក្រោយពេលគាត់ចេញពីផ្ទះរបស់សង្ឃកាតូលិកនោះ គាត់បានជួបក្មេងប្រុសម្នាក់ឈ្មោះ Gervais ហើយបានលួចយកប្រាក់ពីក្មេងនោះទៀត តែក្រោយមកគាត់សោកស្តាយជាខ្លាំង ។
វគ្គទី២ Fantine
Fantine ជាជាងដេរយ៉ាងចំណានម្នាក់ និងមានរូបសម្ផស្សស្អាត ។ នាងមានចំណងស្នេហ៍ជាមួយនិស្សិតម្នាក់ឈ្មោះ
Tholomyès រហូតមានផ្ទៃពោះ ហើយនិស្សិតនោះក៏បោះបង់នាងចោល ។
នាងបង្កើតបានកូនស្រីម្នាក់ឈ្មោះ Cosette ដែលនាងបានជួលក្រុមគ្រួសារ
Thénardier ឲ្យមើលថែជំនួស ព្រោះនាងអាចមានពេលទៅធ្វើការនៅក្នុងរោងចក្រមួយ
ដែលជារបស់លោក Maderlein (ជាឈ្មោះទី២ Jean Valjean) តែនាងត្រូវបានអនុរក្សរោងចក្រនោះបណ្តេញចេញពីការងារ
ដោយចោទថានាងមានស្នេហាលួចលាក់ខុសសីលធម៌ ។ បន្ទាប់ពីបាត់បង់ការងារ
នាងគ្មានលុយសម្រាប់ចាយ និងផ្ញើឲ្យគ្រួសារ Thénardier ដើម្បីទិញរបស់របរប្រើប្រាស់
និងថ្លៃឈ្នួលសម្រាប់ការមើលថែរក្សាកូនរបស់នាង ដែលចេះតែកើនជាលំដាប់នោះ
នាងបានសម្រេចចិត្តលក់សក់ ធ្មេញ
និងធ្វើជាស្រីពេស្យាដើម្បីរកប្រាក់ផ្តល់ឲ្យកូន ។
វគ្គទី៣ លោក Madelein
ជាអកុសល
ក្នុងកំឡុងពេលប្រកបរបរជាស្រីពេស្យានោះ Fantine ត្រូវបានប៉ូលីស
ចាប់ខ្លួន តែនាងត្រូវបានលោក Madelein ដែលជា Jean Valjean ពីមុននោះ និងពេលនេះជាអភិបាលក្រុង ហើយក៏ជាម្ចាស់រោងចក្រដែរ
បានជួយធានានាងមិនឲ្យប៉ូលីសដាក់គុក តែនាងមានជម្ងឺធ្ងន់ធ្ងរ ទៅហើយ ។
នាងត្រូវបានលោកអភិបាលក្រុងយកទៅព្យាបាលនៅក្នុងមន្ទីរពេទ្យប្រចាំរោងចក្រ របស់គាត់ ។
ក្នុងពេលកំពុងមានជម្ងឺ Fantine តែងតែទាររកជួបកូនស្រីសម្លាញ់របស់ខ្លួន ហើយ លោក Madelein ក៏បានសន្យានឹងនាងថានាំ Cosette មកជួបនាង តែវាបានអាក់ខានដោយសារ តែសមាសភាពរបស់ Madelein ត្រូវបានបែកការដល់អធិការប៉ូលីស Javert ដែលបានមករកចាប់ខ្លួនលោកនៅចំពោះមុខ
Fantine ធ្វើឲ្យនាងមានការតក់ស្លុត និងភ័យខ្លាច ក្នុងពេលមានជម្ងឺធ្ងន់ធ្ងរផងនោះ
ធ្វើឲ្យនាងដាច់ដង្ហើមតែម្តងទៅ ។ Jean Valjean ត្រូវ Javert ចាប់បញ្ជូនទៅដាក់គុក ប៉ុន្តែ
Jean Valjean បានកាច់បំបាក់ដែលចំរ៉ឹងបង្អួចរត់ចេញពីគុកទៀត ។
វគ្គទី៤
បុរសពាក់អាវវែងពណ៌លឿង
និយាយពីក្រុមគ្រួសាររបស់ Théandier និង Cosette វិញ ។ នាង Cosette ត្រូវរស់នៅដោយទទួលការធ្វើបាបយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរពីសំណាក់គ្រួសារ
Thénardier នាងត្រូវធ្វើការធ្ងន់ៗប្រៀបដូចជាទាសីម្នាក់អញ្ចឹង
គ្មានសម្លៀកបំពាក់គ្រប់គ្រាន់ ជួនការត្រូវគេបង្អត់អាហារទៀតផង តែបញ្ហានេះត្រូវបានដោះស្រាយ
ដោយសារវត្តមានរបស់បុរសអាថ៌កំបាំងម្នាក់ ដែលមានពាក់អាវពណ៌លឿងរាងចាស់បន្តិច គេគឺ Valjean ដែលទើបលួចរត់ចេញពីគុក ហើយបានសុំ Cosette ពីគ្រួសារ Thénardier ដោយមានការដោះដូរជាប្រាក់១៥០០ Francs ។
វគ្គទី៥ Valjean និង Cosette
ក្រោយពីយក Cosette ចេញពីក្រុមគ្រួសារ
Thénardier រួច ពួកគេទាំងពីរបានទៅរស់នៅក្នុងផ្ទះចាស់មួយនៅជាយទីក្រុងប៉ារីសដោយអាថ៌កំបាំង ។
តាមពិត Valjean មានប្រាក់ជាច្រើនកាលគាត់នៅជាអភិបាលក្រុង និងម្ចាស់រោងចក្រ
ហើយបន្ទាប់ពីរត់ចេញពីគុកនៅ Montreuil គាត់បានយកប្រាក់ទាំងអស់របស់គាត់ពីធនាគាទៅកប់ទុកនៅក្នុងព្រៃនៅជិត
Montreuil ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ
Jean Valjean ត្រូវប៉ូលីសតាមចាប់ខ្លួនដដែល
ធ្វើឲ្យគាត់ត្រូវបង្ខំចិត្តរត់ចេញ
ពីផ្ទះទាំងយប់ជាមួយ Cosette របស់គាត់។
វគ្គទី៦ Marius
Marius ជាកូនរបស់វរសេនីយ៍ម្នាក់មានឈ្មោះថា Georges Pontmercy ដែលមាននិន្នាការខាងសាធារណរដ្ឋ តែជីតារបស់គេឈ្មោះថា Gillenormand មាននិន្នាការខាងរាជានិយមជាហេតុធ្វើឲ្យឪពុកក្មេក និងកូនប្រសារទាំងពីរនេះមិនចុះសម្រុងគ្នា
ហើយក្រោយពីប្រពន្ធរបស់ខ្លួនស្លាប់ Pontmercy ត្រូវបានលោក Gillenormand បណ្តេញចេញពីផ្ទះធ្វើឲ្យឪពុកកូនទាំងពីរត្រូវរស់នៅឆ្ងាយ
និងមិនបានជួបគ្នា ។ Marius ត្រូវបានលោកតា Gillenormand របស់គេបញ្ចូលមនោគមវិជ្ជារាជានិយមដល់ខ្លួន និងនិយាយបង្ខូចពីឪពុកគេប្រាប់ដល់គេទៀតផង ។ ក្រោយមក Marius បានស្រាវជ្រាវពីកន្លែង ដែលឪពុករបស់ខ្លួនរស់នៅ
ដោយមិនប្រាប់លោកតារបស់ខ្លួនទេ បន្ទាប់មករូបគេក៏ទៅជួប តែវាយឺតពេលបន្តិច
ពេលគេទៅដល់ឪពុកអភ័ព្វរបស់គេបានលាចាកលោកនេះទៅហើយដោយបន្សល់ទុកនូវសំបុត្រមួយសន្លឹកដល់កូនប្រុសរបស់គេ
ដែលមានខ្លឹមសារប្រាប់ដល់កូនប្រុសថា ជីវិតរបស់គាត់ធ្លាប់ត្រូវបានជួយសង្គ្រោះដោយមនុស្សម្នាក់ឈ្មោះ
Thénardier នៅក្នុងពេលសង្គ្រាមនៅ Waterloo ។ បុរសម្នាក់នេះមានបើកតៀមលក់ចំណីអាហារ និងផ្ទះសំណាក់តូចមួយនៅ Montreuil ដែលនៅជិត Paris ហើយឲ្យរូបគេតាមរក និងជួយបុរសនោះតាមលទ្ធភាពដែលគេអាចជួយបាន ។ Marius រស់នៅជាមួយជីតារបស់គេរហូតបានចូល រៀននៅក្នុងមហាវិទ្យាល័យច្បាប់ ហើយបានចូលក្នុងក្រុមនិស្សិតនិយមសាធារណរដ្ឋ ធ្វើនយោបាយប្រឆាំងនិងរដ្ឋាភិបាល ធ្វើឲ្យជីតារបស់គេដឹង ហើយខឹងយ៉ាងខ្លាំង
និងបានបណ្តេញគេចេញពីផ្ទះទៀតផង ។ ពេលចេញពីផ្ទះជីតារបស់គេ Marius បានចេញទៅរស់នៅក្នុងតំបន់អ្នកក្រីក្រមួយជាមួយត្រកូល Thénardier ។ ថ្ងៃមួយពេលកំពុងធ្វើដំណើរកំសាន្តនៅក្នុងសួនច្បារ Luxemburg បានជួបនារីដ៏ស្រស់ស្អាតម្នាក់ ធ្វើឲ្យគាត់ចាប់ចិត្តស្រឡាញ់(តាមពិតនាងម្នាក់នោះគឺ
Cosette ជាមួយ Jean Valjean)។ ចាប់តាំងពីពេលដែលដឹងថា មានយុវជនម្នាក់តែងតាមមើល តាមដានខ្លួន
និង Cosette Valjean ក៏ឈប់មកសួនច្បារ Luxemburg ទៀត ព្រោះគាត់ខ្លាចបុរសម្នាក់នោះជាគិញសម្ងាត់របស់ប៉ូលីស ។
Marius មានការឈឺចាប់ជាខ្លាំងពេល ដែលនារីជាទីស្រឡាញ់របស់គេបានបាត់ស្រមោល គេក៏បានតាមដានអាសយដ្ឋានរបស់នាងរហូតស្គាល់
ក្រោយមក Valjean Cosette ក៏បានប្តូរផ្ទះជាថ្មី ធ្វើឲ្យ Marius កាន់តែមានការឈឺចាប់កាន់តែខ្លាំងទៀត ។
វគ្គទី៧ គ្រួសារ Jondrettes
បន្ទាប់ពីតាមស៊ើបសួររកអាសយដ្ឋានរបស់
Cosette ដែលជានារីជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្លួនមិនឃើញ Marius ក៏មានគំនិតអន្ទះសារជាខ្លាំង ថ្ងៃមួយរូបគេបានទទួលសំបុត្រពីនារីវ័យក្មេងម្នាក់ ដែលខ្លឹមសារសំបុត្រមានអត្ថន័យចង់សុំប្រាក់ពីគេ ដែលនេះជាសំបុត្ររបស់ Jondrette ជាអ្នកជិតខាងរបស់គេ ធ្វើឲ្យគេដឹងថា Jondrette ជាមនុស្សមិនល្អ និងមានគំនិតបោកប្រាស ។ តាមពិតនារីដែលយកសំបុត្រមកឲ្យ Marius ជាកូនរបស់ Jondrette (ជា Thénardier ក្លែងបន្លំ) នាងមានឈ្មោះថា Éponine ហើយនាងម្នាក់នេះដែរមានចិត្តស្រឡាញ់ Marius តែគេមិនដឹងខ្លួន ។ Marius បានឲ្យប្រាក់ទៅនាង ៥ Francs រួចនាងក៏ដើរចេញទៅយ៉ាងក្តីរីករាយ ។ ឃើញបែបនេះ Marius បានយល់ច្បាស់ពីអ្វី ដែលហៅថាក្រពិត ។ មិនអស់ចិត្តគេក៏បានលបមើលស្ថានភាពគ្រួសារមួយនេះតាមប្រហោងរាងត្រីកោណមួយ
តែអ្វីដែលគេមិននឹកស្មានដល់នោះ គឺគ្រួសាររបស់ Jondrette មានភ្ញៀវដែលភ្ញៀវម្នាក់នេះគឺជា Valjean និង Cosette ការនេះធ្វើឲ្យគេមានក្តីរីករាយជាខ្លាំង ។ តាមពិតវត្តមានរបស់ Valjean និង Cosette គឺជាល្បិចរបស់ Jondrette ដែលគេស្គាល់ច្បាស់ពីសមាសភាពរបស់ Valjean និងមានគំនិតបោកប្រាសយកប្រាក់ពីគាត់ តែ Valjean វិញមិនស្គាល់ទេថា Jondrette ជា Thénardier នោះទេ ។
និយាយពី Jondrette វិញគេមានគំនិតមិនត្រឹមតែចង់បោកប្រាសប្រាក់ពី Valjean ប៉ុណ្ណោះ ថែមទាំងចង់ចាប់ជំរិតប្រាក់ពីខ្លួនរបស់គាត់ទៀតផងនៅព្រឹកបន្ទាប់ តែរឿងនេះត្រូវ Marius ដឹងមុន និងបានទៅប្តឹងប៉ូលីស ហើយគេបានទទួលកាំភ្លើងពីរដើមពីលោកអធិការ
Javert សម្រាប់ផ្តល់ដំណឹងនៅពេល ដែល Jondrette ព្រមទាំងបក្ខពួកបញ្ចេញសកម្មភាព ។ ក្នុងពេល ដែលផែនការចាប់ផ្តើមឡើង Marius ចាប់កាំភ្លើងរៀបបាញ់ដើម្បីផ្តល់សញ្ញាដល់ប៉ូលីស
ដែលកំពុងពួននៅក្បែរជញ្ជាំង តែគេបែរជាអាក់ខានវិញដោយសារតែគេឮសំឡេងដែល Jondrette និយាយប្រាប់ពីសមាសភាពរបស់ខ្លួនទៅ Valjean ថាឈ្មោះពិតរបស់គេគឺ Thénardier ជាមនុស្សដែល Marius កំពុងតាមរកព្រោះថាឈ្មោះនេះហើយធ្លាប់បានជួយឪពុករបស់គេនៅសមរភូមិ
។ តែទោះជាយ៉ាងណា នៅទីបញ្ចប់កិច្ចការអាក្រក់របស់ Jondrette ត្រូវអាក់ខាន ហើយរូបគេត្រូវប៉ូលីស
ចាប់ខ្លួន ហើយ Valjean ក៏រួចខ្លួនពីប៉ូលីសដែរ ព្រោះថាប៉ូលីសនោះគឺ Javert ។
វគ្គទី៨ Marius និង Cosette
ក្រោយពីពេលដែលរឿងហេតុទាំងអស់កើតឡើង Marius នៅតែមានការខកចិត្តម្តង ទៀត
ព្រោះថាស្រមោលរបស់ Cosette បាត់សារជាថ្មី តែគេមានសង្ឃឹមជាឡើង វិញបន្ទាប់ពីបានអាសយដ្ឋានរបស់
Cosette ពីនាង Éponine ។ លើកនេះ ក្រោយពេលបានដឹងពីកន្លែងដែលស្រីជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្លួនរស់នៅហើយ
Marius ជានិច្ចកាលតែងបានលបទៅលួចមើលនាង Cosette ជារៀងរាល់យប់ ហើយថ្ងៃមួយគេបានសរសេរកំណាព្យមួយស្នេហាដល់នាង ជាលទ្ធផលរូបគេ
និងនាង Cosette បានសម្រេចលទ្ធផលដែលគេរំពឹងទុកទីមុនមក តែពួកគេមិនបានប្រាប់ដល់
Jean Valjean នោះទេ ។ Cosette និង Marius ក្នុងរយៈពេលនោះពិតជាមានសេចក្តីសុខយ៉ាងខ្លាំង
តែសុភមង្គលនេះមិនមានស្ថិរភាពយូរអង្វែងប៉ុន្មាននោះទេ ព្រោះថា Cosette និង Valjean ត្រូវទៅរស់នៅឯប្រទេសអង់គ្លេសវិញ ។
វគ្គទី៩ លោក Gillenormand
លោកតា Gillenormand បច្ចុប្បន្ននេះមានអាយុ ៩០ឆ្នាំ គាត់មានការខ្វល់ខ្វាយខ្លាំងណាស់អំពីការចាកចេញរបស់ចៅប្រុសសម្លាញ់របស់គាត់ ។
ថ្ងៃមួយគាត់បានទទួលដំណឹងថា ចៅប្រុសរបស់គាត់ត្រឡប់មកផ្ទះវិញ គាត់មានសេចក្តីត្រេកអរជាខ្លាំង
តែការវិលត្រឡប់របស់ចៅប្រុសគាត់លើកនេះមិនមែនមានគោលបំណងមករស់នៅ
និងសុំការលើកលែងពីគាត់នោះទេ ផ្ទុយមកវិញ Marius ត្រឡប់មកលើកនេះ គឺមានគោលបំណងសុំការយល់ព្រមពីគាត់ដើម្បីរៀបការជាមួយនាង Cosette តែសំណូមពរនេះមិនត្រូវបានអនុញ្ញាតនោះទេ ។
ការមិនយល់ព្រមរបស់លោកតា Gillenormand ធ្វើឲ្យ Marius មិនសប្បាយចិត្តទាល់តែសោះ គេក៏ចាកចេញទៅទាំងក្តីអស់សង្ឃឹម ។
ស្អែកឡើង ពេលគេភ្ញាក់ពីដេក Enjolras និងមិត្តភក្តិពីរបីនាក់ទៀតមកដល់ផ្ទះរបស់គេ
ដើម្បីបបួលរូបគេទៅចូលរួមក្នុងពិធីបុណ្យសពរបស់ឧត្តមសេនីយ៍ Lamarque ។
ពេលយប់មកដល់ Marius បានទៅផ្ទះរបស់ Cosette ប៉ុន្តែមិនបានជួបនាងទេ ព្រោះថានាង និង Valjean បានចេញទៅបាត់ទៅហើយ តែផ្ទុយទៅវិញ គេបែរជាបានជួបនាង Éponine ទៅវិញ ដែលមកផ្តល់ដំណឹងថាមិត្តភក្តិរបស់គេនៅរង់ចាំរូបគេនៅឯ Barricade គេក៏ប្រញាប់ទៅភ្លាម។
វគ្គទី១០ ឯ Barricade
នៅក្នុងឆ្នាំ ១៨៣២ មានការបះបោរមួយបានត្រៀមរៀបចំឡើង
ដើម្បីប្រឆាំងនឹងរដ្ឋាភិបាល គឺចំពេលដែល Marius បានបាត់បង់នូវរាល់សេចក្តីអស់សង្ឃឹម គេក៏បានចូលរួមក្នុងក្រុមនិស្សិតធ្វើការបះបោរនៅ
Barricade ។ ការបះបោរលើកនេះមានការស្លាប់មនុស្សជាច្រើន រួមទាំងនាង Éponine ផងដែរ ដែលបានរត់ទៅរងគ្រាប់កាំភ្លើងជំនួស
Marius គួរឲ្យអាណិតអាសូរជាទីបំផុត ។ មុនពេលស្លាប់
នាងបានផ្តល់អាសយដ្ឋានរបស់ Cosette ដល់ Marius និងបានសារភាពស្នេហ៍ប្រាប់ដល់
Marius ផងដែរ ធ្វើឲ្យ Marius មានការសោកស្តាយ និងសង្វេគជាខ្លាំង ។ បន្ទាប់ពីបានដឹងពីអាសយដ្ឋានរបស់ Cosette រួចមក Marius មានក្តីសង្ឃឹមជាថ្មី និងបានសរសេរសំបុត្រមួយច្បាប់ទៅឲ្យ នាងដោយផ្ញើតាមកុមារម្នាក់ឈ្មោះ
Gavroche ដែលជាក្រុមអ្នកបះបោរដែរ ។
វគ្គទី១១ សំបុត្រ
បន្ទាប់ពីទទួលបានសំបុត្រពី Marius ហើយ Gavroche បានយកសំបុត្រទៅតាមអាសយដ្ឋានភ្លាម តែគេបានជួបនឹង Valjean ទៅវិញ ដែលធ្វើឲ្យ Valjean បានដឹងរឿងទាំងអស់
ហើយគាត់ក៏មានគំនិតមួយ គឺមកជួយ Marius នៅ Barricade ព្រោះថាគេជាមនុស្ស ដែល Cosette ស្រឡាញ់ជាទីបំផុត ។
វគ្គទី១២
ឆាកប្រយុទ្ធស្លាប់រស់
នៅ Barricade ការបះបោរកាន់តែមានសភាពខ្លាំងក្លាឡើងៗ មនុស្សជាច្រើនបានស្លាប់
គឺនៅសល់តែមនុស្សចំនួន ៣៧នាក់ទៀតប៉ុណ្ណោះ ។ Enjolras និងអ្នកដទៃ
ទៀតចាប់បាន អធិការប៉ូលីស Javert និងបានចងទុកនៅក្នុងហាងស្រាមួយ ។ ពេលដែលស្ថានការណ៍ចេះតែតានតឹងឡើង
Enjolras ងាកមករកសម្លាប់ Javert តែ Valjean បានឃាត់ និងសុំខ្លួនជាអ្នកសម្លាប់អធិការរូបនេះដោយផ្ទាល់ដៃ Enjolras ក៏យល់ព្រម ។ ទីបំផុត Valjean មិនបានសម្លាប់ Javert នោះទេ តែគេថែមទាំងបានដោះលែង ដោយឲ្យ Javert រត់ទៅឲ្យឆ្ងាយទៅវិញ ។ ការប្រយុទ្ធចេះតែបន្ត ហើយទីបំផុត Enjolras និងមនុស្ស ដែលនៅសល់បានស្លាប់ទាំងអស់ នៅសល់តែ Marius ម្នាក់តែប៉ុណ្ណោះនោះទេ ។
វគ្គទី១៣ លូបង្ហូរទឹកស្អុយ
តាមពិត Marius ត្រូវបាន Jean Valjean ជួយសង្គ្រោះដោយលីដើរកាត់លូទឹកស្អុយអស់រយៈពេលយ៉ាងយូរក្នុងពេលដែល Marius
កំពុងមានរបួសរហូតដល់កូនទន្លេតូចមួយ ដែលគេអាចគេចខ្លួនបាន
តែគេមិនអាចចេញពីទីនោះបាននោះទេ ដោយសារមានរបងដែកយ៉ាងរឹងនៅរាំងផ្លូវ តែជាសំណាងល្អ
គេបានជួបនឹង Thénardier ដែលបានបើកសោរឲ្យជាថ្នូរនឹងប្រាក់៣០ Francs តែពេលនោះ គេក៏បានយកអាវមួយដុំរបស់ Marius មកទុក ។
បន្ទាប់ពីបានចេញរួច Valjean បានយក Marius ទៅផ្ទះរបស់ជីតារបស់គេគឺ
លោក Gillenormand ព្រោះគាត់បានដឹងពីអាសយដ្ឋានរបស់ជីតា Marius ដោយសារសំបុត្រនៅក្នុងហោប៉ៅរបស់ Marius ។ Marius ត្រូវបានទទួលការមើលថែរក្សាពីជីតារបស់គេយ៉ាងល្អរហូតជាសះស្បើយ
ហើយជាងនេះទៅទៀត អ្វីដែលមិនអាចនឹកស្មានដល់នោះ គឺជីតារបស់គេបានអនុញ្ញាតឲ្យរូបគេរៀបការជាមួយ
Cosette ទៀតផង ។
វគ្គទី១៤
អាពាហ៍ពិពាហ៍
អាពាហ៍ពិពាហ៍របស់ Marius និង Cosette គឺរឿងមួយ ដែលគួរឲ្យសប្បាយរីករាយ
ណាស់ ប៉ុន្តែចំពោះ Valjean វិញគាត់បែរជាអវត្តមានទៅវិញ មូលហេតុ គឺដោយសារគាត់គិតថា
គាត់ជាអ្នកទោស មិនគួររស់នៅជាមួយគ្រួសារត្រកូលអភិជននោះទេ វត្តមានរបស់គាត់ គឺមានតែធ្វើឲ្យអាប់ឱនកិត្តិយសដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់របស់គេប៉ុណ្ណោះ
។ ដោយសារតែទស្សនៈនេះហើយ គាត់បានដកខ្លួនចេញពីក្រុមគ្រួសាររបស់នោះ
និងបានសុំការអនុញ្ញាតពី Marius មកលបមើល Cosette រាល់ថ្ងៃ ដោយមិនឲ្យនាងដឹងខ្លួនឡើយ ហើយក៏ដោយសាររឿងនេះផងដែរ
បានធ្វើឲ្យ Cosette មិនសប្បាយចិត្តទាល់តែសោះ ។
វគ្គទី១៥
រឿងពិតចុងក្រោយ
Valjean តែមកមើល Cosette ជាសម្ងាត់រាល់ល្ងាច តែថ្ងៃមួយមិនឃើញនាងចេញមកទាល់តែសោះ
ធ្វើឲ្យគាត់មានក្តីកង្វល់ជាខ្លាំង ហើយថ្ងៃក្រោយៗមក ក៏មិនឃើញទៀត ម្តងនេះ Valjean ពិតជាមានការខកចិត្តកាន់តែខ្លាំង ។
ថ្ងៃមួយ Thénardier បានមកដល់ផ្ទះរបស់ Marius និងបាននិយាយប្រាប់ដល់ Marius នូវរឿងរ៉ាវផ្សេងៗជាច្រើនទាក់ទងទៅនឹង Jean Valjean ពោលគឺប្រឌិតភស្តុតាងបកអាក្រាតពីសមាសភាព ក៏ដូចជាទង្វើអាក្រក់របស់
Valjean ដោយជាថ្នូរនឹងប្រាក់មួយចំនួន តែ Marius មិនជឿឡើយ ប៉ុន្តែគេមិនធ្វើអ្វីចំពោះ Thénardier ទេ
ព្រោះថាគេចង់រក្សាពាក្យសន្យារបស់ឪពុករបស់គេមុនពេលស្លាប់
ថាឲ្យជួយដល់បុរសម្នាក់នេះផងហើយគេមានគំនិតថាចង់ឲ្យបុរសម្នាក់នេះកែខ្លួន ។
ដោយហេតុតែ Marius មិនជឿ គេក៏បានយកភស្តុតាងថ្មីមួយទៀតមកបង្ហាញដល់ Marius ដែលភស្តុតាងនោះគឺ ក្រណាត់អាវមួយដុំរបស់ Marius ពេលដែលគេត្រូវរបួស ហើយ Valjean ជួយចេញមកនោះ គេក៏មានការភ្ញាក់ផ្អើលជាខ្លាំង ព្រោះថាអ្នកដែលជួយគេ
គឺជាឪពុកក្មេករបស់គេសោះ ហើយគេបែរជាមានទស្សនៈអវិជ្ជមានចំពោះគាត់ទៅវិញ ។ ប៉ុន្តែរឿងមួយដែលគេពុំអាចភ្លេចបាននោះ
គឺចាប់មនុស្សអាក្រក់ដូចជា Thénardier ទៅដាក់គុកទោះបីជាខុសនឹងពាក្យសន្យារបស់ឪពុកក៏ដោយ
ព្រោះគេបានផ្តល់ឱកាសជាច្រើនដល់រូបគាត់ តែបុរសម្នាក់មិនចេះកែខ្លួនសោះ ។
ក្រោយពីបានដឹងការពិត Marius ក៏បានបបួលប្រពន្ធឡើងរទេះសេះទៅតាមរក Valjean ភ្លាម តែពេលទៅដល់ Valjean បានធ្លាក់ខ្លួនឈឺធ្ងន់ទៅហើយ ប៉ុន្តែទោះជាយ៉ាងណា គាត់មានតែការសប្បាយចិត្ត
ដោយបានជួបនឹង Cosette ហើយគាត់ក៏បានរៀបរាប់ពីរឿងរ៉ាវទាំងអស់ប្រាប់ដល់អ្នកទាំងពីរ
មិនតែប៉ុណ្ណោះគាត់ក៏បានបានប្រគល់លុយ ដែលនៅសល់កាលពីគាត់ធ្វើជាអភិបាលក្រុង
និងថៅកែរោងចក្រទៅឲ្យអ្នកទាំងពីរ រួចក៏ដាច់ដង្ហើមស្លាប់តែម្តងទៅ ។
១ ចាន់ ហម ទស្សនាវដ្តីអ្នកនិពន្ធខ្មែរ ឆ្នាំទី២
លេខ៥ ខែឧសភា ភ្នំពេញ ១៩៩៦ ទំព័រ ១៤
៤ Les Misérables DVD 2009 Paris
៦ ស៊ុំ ឈុំប៊ុន ទស្សនាវដ្តីសង្គមសាស្ត្រ និងមនុស្សសាស្ត្រ
លេខត្រីមាសទី១ ២០០១ ទំព័រ ១៤
៧ តាមសៀភៅប្រវត្តិសាស្ត្រ
ថ្នាក់ទី៧ ប្រទេសព្រុស គឺជារាជាណាចក្រមួយស្ថិតនៅកភាគខាងជើងប្រទេសអាឡឺម៉ង់ ។
នៅឆ្នាំ១៩៣៤ រាជាណាចក្រនេះត្រូវរលាយចូលជាប្រទេសអាឡឺម៉ង់
៨ ក្រសួងអប់រំ ប្រវត្តិវិទ្យា ថ្នាកទី៧ ភ្នំពេញ ១៩៨៧
ទំព័រ ៩៥‑៩៦
៩ http://en.wikipedia.org/wiki/Victor_Hugo#Life
១០ http://en.wikipedia.org/wiki/Victor_Hugo#Writtings
១១ គាត ស៊ីជឿន ចាន់
ស៊ីមួន ឈឹម ច័ន្ទតារា ស៊ុំ សុផានី សាកល្បងសិក្សាប្រៀបធៀបរឿងព្រះអាទិត្យថ្មីរះលើផែនដីចាស់
និងរឿងទុគ៌តជន សារណាបញ្ចប់បរិញ្ញាបត្រអក្សរសាស្ត្រខ្មែរ ២០០៧ ទំព័រ២០
0 comments:
Post a Comment